-
1.《登庐山绝顶望诸峤》 魏晋·谢灵运
山行非有期,弥远不能辍。
但欲掩昏旦,遂复经圆缺。
扪壁窥龙池,攀枝瞰乳穴。
积峡忽复启,平途俄已绝。
峦垅有合沓,往来无踪辙。
昼夜蔽日月,冬夏共霜雪。 -
2.《泛舟登弁山祥应宫之绝顶望太湖窥黄龙洞过倪》 宋·程公许
苹浪蹴帆移别浦,笋舆邀我度遥岑。
云开辰泽水银溢,风掠洞庭螺翠深。
神井千寻龙起蛰,幽岩四面石成林。
苏仙诗句倪公赋,万古清风僭嗣音。 -
3.《登东海龙兴寺高顶望海,简演公》 唐·刘长卿
朐山压海口,永望开禅宫。
元气远相合,太阳生其中。
豁然万里馀,独为百川雄。
白波走雷电,黑雾藏鱼龙。 -
4.《好事近(登梅仙山绝顶望海·十二之八)》 宋·陆游
挥袖上西峰,孤绝去天无尺。
拄杖下临鲸海,数烟帆历历。
贪看云气舞青鸾,归路已将夕。
多谢半山松吹,解殷勤留客。 -
5.《惠山谒钱道人烹小龙团登绝顶望太湖》 宋·苏轼
踏遍江南南岸山,逢山未免更留连。
独携天上小团月,来试人间第二泉。
石路萦回九龙脊,水光翻动五湖天。
孙登无语空归去,半岭松声万壑传。 -
6.《登望楚山最高顶》 唐·孟浩然
山水观形胜,襄阳美会稽。
最高唯望楚,曾未一攀跻。
石壁疑削成,众山比全低。
晴明试登陟,目极无端倪。
云梦掌中小,武陵花处迷。
暝还归骑下,萝月映深溪。 -
7.《新楼诗二十首·望海亭(在卧龙山顶上越中最高处)》 唐·李绅
乌盈兔缺天涯迥,鹤背松梢拂槛低。
湖镜坐隅看匣满,海涛生处辨云齐。
夕岚明灭江帆小,烟树苍茫客思迷。
萧索感心俱是梦,九天应共草萋萋。 -
8.《秋居法华寺下院望高顶赠如献上人》 唐·皎然
峰色秋天见,松声静夜闻。
影孤长不出,行道在寒云。 -
9.《游云顶山晚望》 唐·贯休
云顶聊一望,山灵草木奇。
黔南在何处,堪笑复堪悲。
菊歇香未歇,露繁蝉不饥。
明朝又西去,锦水与峨眉。 -
10.《游云顶山晚望》 唐·贯休
云顶聊一望,山灵草木奇。
黔南在何处,堪笑复堪悲。
菊歇香未歇,露繁蝉不饥。
明朝又西去,锦水与峨眉。 -
11.《采药候潮山宿山顶精蓝夜中望海》 宋·谢翱
蛟门南去鸟,此地望迢迢。
积湿侵幡黑,生寒入梦飘。
见灯归舶夜,闻偈解衣朝。
土植皆为药,山枝不满樵。 -
12.《蟠龙瀑布自山顶漫汗淋漓,分数道而下,望之》 宋·范成大
银汉来从左界天,天风吹浪落苍巅。
人间只见秧田润,唤作蟠龙洞里泉。 -
13.《登鹅鼻山至绝顶访秦刻石且北望大海山路危甚》 宋·陆游
街头旋买双芒屩,作意登山殊不恶。
苍崖无罅竹鞭逸,崩石欲坠松根络。
凭高开豁快送目,历险崎岖危著脚。
川云忽起两蛟舞,瀑水高吹万珠落。 -
14.《题望海亭亭在卧龙绝顶》 宋·陆游
瑞龙千丈何蜿蜒,苍鳞翠鬣翔江边。
路逢镜湖乃下驻,玩珠不去知何年。
七州元帅拥画戟,全家终日楼居仙。
霜笳一曲入银汉,碧瓦万叠浮岚烟。 -
15.《云际寺前山顶却望幡竿、鹧鸪诸山二首》 宋·杨万里
幡竿岭带鹧鸪山,雪後霜前紫翠间。
自掇胡床移好处,莫教漏眼一烟鬟。 -
16.《云际寺前山顶却望幡竿、鹧鸪诸山二首》 宋·杨万里
远近青山列尽屏,近山浓抹远山轻。
高屏已出低屏外,更有孤峰出一层。 -
17.《自礼贤还鹅湖望山顶飞流有作二首》 宋·张嵲
农夫秧稻满畦水,行客跨骡无树陂。
热风吹面日方午,忽见绿岩冰柱垂。 -
18.《自礼贤还鹅湖望山顶飞流有作二首》 宋·张嵲
夹日赤云方变火,行人渴肺欲生尘。
飞流百丈垂虹冷,愧尔山中宴坐人。 -
19.《登太白绝顶龙池望远》 宋·释文珦
苍莽势连空,跻攀径绝踪。
乱峰排似战,片石响於钟。
鸟语春云密,龙归暮雨重。
下观群岫小,始觉此为宗。