-
1.《茶花二首》 宋·苏辙
黄蘖春芽大麦粗,倾山倒谷采无余。
久疑残枿阳和尽,尚有幽花霰雪初。
耿耿清香崖菊淡,依依秀色岭梅如。
经冬结子犹堪种,一亩荒园试为锄。 -
2.《茶花二首》 宋·苏辙
细嚼花须味亦长,新芽一粟叶间藏。
稍经腊雪侵肌瘦,旋得春雷发地狂。
开落空山谁比数,烝烹来岁最先尝。
枝枯叶硬天真在,踏遍牛羊未改香。 -
3.《和席季成游金銮寺》 宋·杨时
朱甍碧瓦照孤城,杖屦翛然野色清。
縠卷水风轻荡漾,珠翻荷雨自亏盈。
胜游已觉非人境,妙语宁须味玉英。
愿借金篦聊刮目,不容幻翳有纤萌。 -
4.《味道》 唐·韩偓
如含瓦砾竟何功,痴黠相兼似得中。
心系是非徒怅望,事须光景旋虚空。
升沉不定都如梦,毁誉无恒却要聋。
弋者甚多应扼腕,任他闲处指冥鸿。 -
5.《味道》 唐·韩偓
如含瓦砾竟何功,痴黠相兼似得中。
心系是非徒怅望,事须光景旋虚空。
升沉不定都如梦,毁誉无恒却要聋。
弋者甚多应扼腕,任他闲处指冥鸿。 -
6.《苏幕遮 七返还丹,在人先须,炼己待时》 元·潜真子
七返功,人难会。
返本还元,七转收归兑。
阳九但行阴六位。
何虑三峰,雪里安然睡。
在人修,须发志。
烹炼依时,勿使心游外。
澄净湛然无垢腻。
神水频浇,别有甘甜味。 -
7.《病中屏肉味,独茹菜羹饭甚美》 宋·杨万里
云子香抄玉色鲜,菜羹新煮翠茸纤。
人间脍炙无此味,天上酥陀恐尔甜。
浑是土膏含雨露,何须酱豉与醯盐。
茹毛祸首雍巫出,才到熊蹯未属厌。 -
8.《卫卿叔自青旸寄诗一卷以饮酒果核殽味烹茶斋》 宋·葛立方
不堪羁寓天一方,无心佩紫兼怀黄。
侍酒无由道路长,如意至今质西凉。
箬溪竹叶傥许尝,艺色何须留窈娘。
缅怀星郎抛令忙,席上微闻鸡舌香。 -
9.《卫卿叔自青旸寄诗一卷以饮酒果核殽味烹茶斋》 宋·葛立方
金杯制宅初奠方,夏木阴阴啭鹂黄。
紫丝步障百里长,鱼轩象服池阁凉。
笙歌嘈杂闻未尝,何止一曲杜韦娘。
珠屦玳簪迎送忙,罗帏绣幕围风香。
须臾料理龙阳乡,木奴千头可充肠。 -
10.《卫卿叔自青旸寄诗一卷以饮酒果核殽味烹茶斋》 宋·葛立方
灵芽胯底棋局方,茗碗班班金粟黄。
食罢煮香消日长,莫遣姜盐资胃凉。
廪君所嫉裴不尝,谁是纤纤捧碗娘。
识取真腴那得忙,不是沙溪不入香。
可须臾醉无何乡,甘膬肥浓能腐肠。 -
11.《卫卿叔自青旸寄诗一卷以饮酒果核殽味烹茶斋》 宋·葛立方
纸窗蒲团竹几方,清晓聊翻经卷黄。
禅心无累须眉长,坐回热恼生清凉。
月六腥膻口不尝,眼静不觑登伽娘。
名利从渠朝市忙,象口轻飘柏子香。
菰莼大嚼蜻蛙乡,不教黎苋徒集肠。 -
12.《谢徐屯田惠海味》 宋·强至
儒肠多病怯肥羶,海产从来独所便。
淮甸风宜乖素嗜,江乡水品忆经年。
分甘已佩公情重,加饭宁须俗祷虔。
食箸不停资大嚼,免教馋吻镇流涎。 -
13.《新居凿井饮之味殊清胜因成一首》 宋·冯时行
丹砂黄菊莫年须,清净玄功世恐无。
千里长源开地脉,数篙寒影落金枢。
蛰龙雨气通沧海,丹凤秋风老碧梧。
事业正应归鼎饪,更分清韵入冰壶。 -
14.《育王老禅屡惠佳茗比又携日铸为饷因言久则味》 宋·郑清之
曾读茶经如读律,一物不备茶不出。
未论煮瀹应节度,第一收藏在坚密。
摘鲜封裹须焙芳,湿蒸为寇防侵疆。
朝屯暮蒙要微火,九转温养如丹房。 -
15.《淳之太尉相公寄示赴镇小编三复成诵研味之馀》 宋·宋庠
西北遮胡晋部疆,更烦儒将下文昌。
久调玉铉三司贵,出倚金城万里长。
唐亩岁丰禾自合,汾波秋景草应黄。
须知外警从兹罢,闲杀边邮赤白囊。 -
16.《夔府长至诸州之酒毕集每品尝之或有味而无香》 宋·邓深
樽中贤圣杂然陈,点化须臾清且醇。
味压宜城九醖酒,名高夔府十州春。
投丸仙了难争手,合麴香山未尽神。
从事有灵应自庆,而今十部萃吾身。 -
17.《题画卢仝长须赤脚》 宋·方回
玉川破屋数间洛城中,一时际遇赤尹昌黎公。
赠以大篇意甚侈,不数李渤温造兼石洪。
买羊沽酒分俸给,时攀绿駬下虚空,月天桃李醺春风。 -
18.《帝京篇》 唐·骆宾王
山河千里国,城阙九重门。
不睹皇居壮,安知天子尊。
皇居帝里崤函谷,鹑野龙山侯甸服。
五纬连影集星躔,八水分流横地轴。 -
19.《酒肆行》 唐·韦应物
豪家沽酒长安陌,一旦起楼高百尺。
碧疏玲珑含春风,银题彩帜邀上客。
回瞻丹凤阙,直视乐游苑。 -
20.《槐叶冷淘》 唐·杜甫
青青高槐叶,采掇付中厨。
新面来近市,汁滓宛相俱。
入鼎资过熟,加餐愁欲无。
碧鲜俱照箸,香饭兼苞芦。