-
1.《送顾少府之永康》 唐·马戴
婺女星边去,春生即有花。
寒关云复雪,古渡草连沙。
宿次吴江晚,行侵日徼斜。
官传梅福政,县顾赤松家。
烧起明山翠,潮回动海霞。
清高宜阅此,莫叹近天涯。 -
2.《入昌松东界山行》 唐·高适
鸟道几登顿,马蹄无暂闲。
崎岖出长坂,合沓犹前山。
石激水流处,天寒松色间。
王程应未尽,且莫顾刀环。 -
3.《除日立春雪》 宋·李洪
献日春回一日先,勾芒清晓试花权。
要看腊雪连春雪,独占新年与旧年。
梅绽香唇才半树,柳苏睡眼待三眠。
东皇次第开桃李,谁顾寒松润雪边。 -
4.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
5.《次韵毛君烧松花六绝》 宋·苏辙
茅庵纸帐学僧眠,炉艺松花取易然。
唯有未能忘酒在,手倾金盏斗垂莲。
饼杂松黄二月天,盘敲松子早霜寒。
山家一物都无弃,狼籍干花最后般。 -
6.《江行无题一百首(一作钱珝诗)》 唐·钱起
倾酒向涟漪,乘流东去时。
寸心同尺璧,投此报冯夷。
江曲全萦楚,云飞半自秦。
岘山回首望,如别故关人。 -
7.《孤松吟酬浑赞善》 唐·卢纶
深山荒松枝,雪压半离披。
朱门青松树,万叶承清露。
露重色逾鲜,吟风似远泉。
天寒香自发,日丽影常圆。 -
8.《生日蒙刘景文以古画松鹤为寿且贶嘉篇次韵为》 宋·苏轼
问予一室间,宁有千里廓。
尘心洗长松,远意发孤鹤。
生朝得此寿,死籍疑可落。
微言在参同,妙契藏九籥。 -
9.《渊明抚松图》 元·杨维桢
孤松手自植,保此贞且固。
微微岁寒心,孰乐我迟莫。
留侯报韩仇,还寻赤松去。
后生同一心,成败顾随遇。
归来抚孤松,犹是晋时树。 -
10.《玩所植松竹有作》 宋·张嵲
往岁客闽岭,满目皆黄茅。
而今居魏塘,白水漫平皋。
举头无所见,惟离风怒号。
我身如枯卉,雨露自相辽。 -
11.《题郭熙雪晴松石平远图为张季野作是日同读杜》 宋·方回
书贵瘦硬少陵语,岂止评书端为诗。
五百年间会此意,画师汾阳老阿熙。
嵬诗琐画世一轨,肉腴骨弱精神痴。
明窗共读杜集竟,两幅雪霁叉横披。 -
12.《听弹风入松阕赠杨补阙》 唐·王昌龄
商风入我弦,夜竹深有露。
弦悲与林寂,清景不可度。
寥落幽居心,飕飗青松树。
松风吹草白,溪水寒日暮。
声意去复还,九变待一顾。
空山多雨雪,独立君始悟。 -
13.《听弹风入松阕赠杨补阙》 唐·王昌龄
商风入我弦,夜竹深有露。
弦悲与林寂,清景不可度。
寥落幽居心,飕飗青松树。
松风吹草白,溪水寒日暮。
声意去复还,九变待一顾。
空山多雨雪,独立君始悟。 -
14.《酌道傍古松下钱王水绝顶微露塔尖闻有僧院名》 宋·张镃
山围当车巾,佳兴坌满前。
盘松俨如画,盖叠疎萝缠。
沙平恰席许,坐荫宜铺毡。
扶筇瞰根穴,湛碧泓寒泉。 -
15.《画松为顾良弼主事题》 明·李东阳
画松不必真似松,风骨略与画马同。
毕宏曹霸两奇绝,妙意止在阿堵中。
君家素壁光如雪,上有虬枝老垂铁。
晚岁长同怪石寒,炎天耻受高云热。 -
16.《题张老松树》 唐·宋之问
岁晚东岩下,周顾何凄恻。
日落西山阴,众草起寒色。
中有乔松树,使我长叹息。
百尺无寸枝,一生自孤直。 -
17.《述松》 唐·王贞白
远谷呈材干,何由入栋梁。
岁寒虚胜竹,功绩不如桑。
秋露落松子,春深裛嫩黄。
虽蒙匠者顾,樵采日难防。 -
18.《李侯新斋植松竹聊为杂言》 宋·张舜民
尝闻君子居,一日顾必葺。
李侯作新斋,制度皆自给。
轩楹如肺腑,豁达可出入。
取竹渭水湄,移松陇山隰。 -
19.《谢潘令卫惠松木》 宋·郑刚中
子美欲得广厦千万间,大庇天正宗是士俱欢颜。
嗟我一室久疏陋,风飘雨剥堵不环。
欲具茅茨小编葺,斤斧四顾家无山。
谁谓潘郎坐华屋,肯为湫隘兴永叹。 -
20.《戴式之垂访村居》 宋·周弼
故人手持一缄书,扁舟清晨造我庐。
为问舟从何方来,欲应未卜先知应先长吁。
长安平旦朱门开,曳裾靸履喧春雷。
独有诗人货难售,朔雪寒风常满袖。