-
221.《蔡氏哀词》 宋·秦观
惟夫人之高谊兮,真一时之女英。
既富有此好德兮,又申之以令仪。
带幽蕙之缥缈兮,佩明月之陆离。
人自操舍之不一兮,雅独取善以自持。 -
222.《和归去来词》 宋·张耒
归去来兮,行世不偶予曷归。
其出无所为喜兮,舍去而何悲。
眄一世之无与兮,古之人逝莫追。
求不疚于予义兮,又奚恤余子之是非。 -
223.《录梦篇》 宋·黄庭坚
春风乱思兮吹管弦,春日醉人兮昏欲眠。
却万物而观性兮,如处幽篁之不目天。
试纵神而不御兮,如有顺心之酒然。
委蜩甲而去化,乘白云而上仙。 -
224.《予欲金玉汝赠黄从善》 宋·黄庭坚
汪山复重兮朋友失,长处幽篁兮隔离天日。
鸟声无人兮我友来即,久矣不闻德人之言兮,为余发药。
嘉若人兮甚好修,兰薰而时发兮,水删德而用柔。
有璞连城,方谟匠兮,忍其与斗筲议之。 -
225.《雪》 宋·欧阳修
新阳力微初破萼,客阴用壮犹相薄。
朝寒棱棱风莫犯,莫雪緌緌止还作。
驱驰风云初惨淡,炫晃山川渐开廓。
光芒可爱初日照,润泽终为和气烁。 -
226.《答衍师见赠》 明·高启
衍师本儒生,眉骨甚疏峭。
轩然出人群,快若击霜鹞。
早尝垂长绅,挟册诵周邵。
欲陈兴坏端,往应乞言诏。 -
227.《再赋》 宋·陈与义
兴公赋天台,千字一何少。
岘山逢巧匠,笼络六诗了。
余情到娘子,心动云缥缈。
仿佛山阿人,薜荔一身绕。 -
228.《游信州南岩》 宋·晁补之
南岩夫何为,山作天倚盖。
山南豁山腹,飞顶覆其外。
初如鹏将翔,膺击群麓背。
乍似海大鱼,呀口噞而嘬。 -
229.《次韵子瞻过海》 宋·苏辙
我迁海康郡,犹在寰海中。
送君渡海南,风帆若张弓。
笑揖彼岸人,回首平生空。
平生定何有,此去未可穷。 -
230.《平翠阁》 宋·陈师道
我家山水间,耳目厌华丽。
闻道浙西山,经年通梦寐。
从为远游客,忘郤归来计。
欲买湖上田,谢绝人间世。 -
231.《杨村四十韵》 宋·李新
欻行西山隈,茄荻风飕飕。
阴岩有积雪,竟日无行辀,滩声下层檐,写出千古愁。
断墟灯火光,惨月神鬼讴。 -
232.《游西山》 宋·郑刚中
我来西江边,兀坐阅寒暑。
水外有佳处,欲往兴辄阻。
昨朝主人闲,联辔临洲渚。
开船入江云,绝渡不须橹。 -
233.《玉女泉以招提孤僻而名高华清泉坐天宝荒淫而》 宋·郑刚中
安陆玉女泉,寒流隐丛薄。
骊山华清泉,显贵颇昭焯。
二泉仙所留,暖气注潺灂。
后世入山人,尘垢赖疏沦。 -
234.《再次韵谢之》 宋·邓肃
四海王信州,志气老益壮。
家学九夷闻,人物万夫望。
若使在庙堂,天下无怨旷。
胡为一叶舟,也泛闽溪浪。 -
235.《刘忠显挽词》 宋·邓肃
城头皂帜作云飞,城中不纵胡马嘶。
虎狼那顾百万众,政期生载人杰归。
天王遣公赴狂虏,胡奴列拜听奇语。
军中相庆得左车,便觉笑谈混天宇。 -
236.《登大峨绝顶睹圆相佛光成长句二十韵》 宋·王之望
峨眉峻极西南著,万影庄严诸佛住。
高标天柱八宏张,雄镇坤维百灵赴。
我来雨霁群峰出,正值春喧三月暮。
上方解冻僧人岩,远俗来游客填路, -
237.《子肃示九日山谷间怀兄弟三诗因怀子进子仪次》 宋·赵蕃
我为怀玉人,不踏怀玉路。
非因访仙懒,自畏触嶮去。
闻君兄弟往,勇决不少顾。
念将摄衣从,欲行却回虑。 -
238.《萧长公来访示以诸公诗卷谓与予游从之久不能》 宋·刘学箕
人生立志各有癖,浃髓沦肌疗无术。
君不学少年奏赋明光宫,又不能桑麻谷粟去作田舍翁。
苦心竭虑淡泊音,手携三尺绿绮琴。
七弦指下业然鸣,于以求见古人心。 -
239.《送宪使江寺簿赴召》 宋·程公许
沃野三千里,春风十六城。
顾忧宁易释,遣送定非轻。
忆昔光华赋,随轩老稚迎。
根株探吏蠹,疴癢察人情。 -
240.《兰花供寿国举兄》 宋·陈傅良
山丹吹出青藜火,金蝶窥丛何妸娜。
朱槿更作猩袍红,夸道风人尝印可。
没利从旁粲然笑,奄有诸香谁似我。
素馨萧然山泽臞,至香不数脂粉腴。