-
1.《题括苍冯公岭二首》 宋·曹豳
平芜千里绿迢迢,水宿山行好耐劳。
最是愁人最奇崛,冯公之巘浙江潮。 -
2.《题括苍冯公岭二首》 宋·曹豳
村南村北梧桐树,山后山前白菜花。
莫向杜鹃啼处宿,楚乡寒食客思家。 -
3.《潍县署中画竹呈年伯包大丞括/墨竹图题诗》 清·郑燮
衙斋卧听萧萧竹,疑是民间疾苦声;
些小吾曹州县吏,一枝一叶总关情。 -
4.《赋石昌言家五题其一括苍石屏》 宋·梅尧臣
括苍黄石屏,树如浓墨写。
根深称条叶,生意绝萧洒。
或闻造物手,立异先真假。
指是龟溲摹,能同自然者。
天下莫复言,物亦逢知寡。 -
5.《题来将军括苍送行卷》 宋·方回
将军从元戎,六年守襄阳。
大小百余战,裂衣裹金疮。
相逢说往事,须髯犹奋张。
岁晚不得志,巡逻分穷乡。 -
6.《之官括苍道出涵碧因题四韵以继宾客刘公之后》 宋·喻良能
平生性僻耽山水,不愿加封万户侯。
但得双鱼长到眼,未须万壑更争流。
只今奇绝齐三洞,自昔流传遍九州。
记得当年小盘礴,坐令炎赫变清秋。