-
1.《竹窗闻风寄苗发司空曙》 唐·李益
微风惊暮坐,临牖思悠哉。
开门复动竹,疑是故人来。
时滴枝上露,稍沾阶下苔。
何当一入幌,为拂绿琴埃。 -
2.《始闻秋风》 唐·刘禹锡
昔看黄菊与君别,今听玄蝉我却回。
五夜飕飗枕前觉,一年颜状镜中来。
马思边草拳毛动,雕眄青云睡眼开。
天地肃清堪四望,为君扶病上高台。 -
3.《房公旧竹亭闻琴缅慕风流神期如在因重题此作》 唐·李德裕
流水音长在,青霞意不传。
独悲形解后,谁听广陵弦。 -
4.《府试风雨闻鸡》 唐·李频
不为风雨变,鸡德一何贞。
在暗长先觉,临晨即自鸣。
阴霾方见信,顷刻讵移声。
向晦如相警,知时似独清。
萧萧和断漏,喔喔报重城。
欲识诗人兴,中含君子情。 -
5.《点绛唇(留博山寺,闻光风主人微恙而归,时春涨断桥)》 宋·辛弃疾
隐隐轻雷,雨声不受春回护。
落梅如许。
吹尽墙边去。
春水无情,碍断溪南路。
凭谁诉。
寄声传语。
没个人知处。 -
6.《风入松(闻邻女吹笛)》 宋·高观国
粉娇曾隔翠帘看。
横玉声寒。
夜深不管柔荑冷,樱朱度、香喷云鬟。
霜月摇摇吹落,梅花簌簌惊残。
萧郎且放凤箫闲。
何处骖鸾。
静听三弄霓裳罢,魂飞断、愁里关山。
三十六宫天近,念奴却在人间。 -
7.《风流子(闻桂花怀西湖)》 宋·翁元龙
天阔玉屏空。
轻阴弄、淡墨画秋容。
正凉挂半蟾,酒醒窗下,露催新雁,人在山中。
又一片,好秋花占了,香换却西风。 -
8.《芋洋岭背闻雨声满山细听林上槁叶风过之相戛》 宋·巩丰
日未出扶桑,云犹屯海岳。
宛是欲雨时,朝阴凛岩壑。
霜林乱叶多,荏苒乾未落。
飒飒满空山,细听微雨作。 -
9.《筼筜万个黄雀每栖息其上一昔风雨飒至忽闻有》 宋·李自中
黄头雀,觜交交,尾倬倬,突然散去云路邈。
东村四面禾黍稠,欲下未下惊呼俦。
牛羊上山鸡犬睡,翩跹蹙步来相求。 -
10.《枕上闻风》 明·纪青
疏懒而今成自然,醒来不是听鸡年。
霜风一夜寒多少,重理禅衣覆足眠。