-
41.《禅房怀友人岑伦》 唐·李白
婵娟罗浮月,摇艳桂水云。
美人竟独往,而我安得群。
一朝语笑隔,万里欢情分。
沉吟彩霞没,梦寐群芳歇。 -
42.《留别贾舍人至二首》 唐·李白
大梁白云起,飘飖来南洲。
裴回苍梧野,十见罗浮秋。
鳌抃山海倾,四溟扬洪流。
意欲托孤凤,从之摩天游。 -
43.《送王屋山人魏万还王屋·并序》 唐·李白
王屋山人魏万,云自嵩宋沿吴相访,数千里不遇。
乘兴游台越,经永嘉,观谢公石门。
后于广陵相见,美其爱文好古,浪迹方外,因述其行而赠是诗。
仙人东方生,浩荡弄云海。 -
44.《答王十二寒夜独酌有怀》 唐·李白
昨夜吴中雪,子猷佳兴发。
万里浮云卷碧山,青天中道流孤月。
孤月沧浪河汉清,北斗错落长庚明。
怀余对酒夜霜白,玉床金井冰峥嵘。 -
45.《拟古十二首》 唐·李白
青天何历历,明星如白石。
黄姑与织女,相去不盈尺。
银河无鹊桥,非时将安适。
闺人理纨素,游子悲行役。 -
46.《寄远十一首》 唐·李白
三鸟别王母,衔书来见过。
肠断若剪弦,其如愁思何。
遥知玉窗里,纤手弄云和。
奏曲有深意,青松交女萝。 -
47.《发广陵留上家兄兼寄上长沙》 唐·韦应物
将违安可怀,宿恋复一方。
家贫无旧业,薄宦各飘飏.
执板身有属,淹时心恐惶。
拜言不得留,声结泪满裳。 -
48.《往富平伤怀》 唐·韦应物
晨起凌严霜,恸哭临素帷。
驾言百里途,恻怆复何为。
昨者仕公府,属城常载驰。
出门无所忧,返室亦熙熙。 -
49.《长安道》 唐·韦应物
汉家宫殿含云烟,两宫十里相连延。
晨霞出没弄丹阙,春雨依微自甘泉。
春雨依微春尚早,长安贵游爱芳草。 -
50.《答侯少府》 唐·高适
常日好读书,晚年学垂纶。
漆园多乔木,睢水清粼粼。
诏书下柴门,天命敢逡巡。
赫赫三伏时,十日到咸秦。 -
51.《宋中别李八》 唐·高适
岁晏谁不归,君归意可说。
将趋倚门望,还念同人别。
驻马临长亭,飘然事明发。
苍茫眺千里,正值苦寒节。
旧国多转蓬,平台下明月。
世情薄疵贱,夫子怀贤哲。
行矣各勉旃,吾当挹馀烈。 -
52.《淇上别刘少府子英》 唐·高适
近来住淇上,萧条惟空林。
又非耕种时,闲散多自任。
伊君独知我,驱马欲招寻。
千里忽携手,十年同苦心。 -
53.《同吕判官从哥舒大夫破洪济城回登积石军多福七级浮图》 唐·高适
塞口连浊河,辕门对山寺。
宁知鞍马上,独有登临事。
七级凌太清,千崖列苍翠。
飘飘方寓目,想像见深意。 -
54.《自淇涉黄河途中作十三首》 唐·高适
川上常极目,世情今已闲。
去帆带落日,征路随长山。
亲友若云霄,可望不可攀。
于兹任所惬,浩荡风波间。 -
55.《宋中遇陈二》 唐·高适
常忝鲍叔义,所期王佐才。
如何守苦节,独此无良媒。
离别十年外,飘飖千里来。
安知罢官后,惟见柴门开。 -
56.《燕歌行》 唐·高适
开元二十六年,客有从御史大夫张公出塞而还者;作《燕歌行》以示适,感征戍之事,因而和焉。
汉家烟尘在东北,汉将辞家破残贼。
男儿本自重横行,天子非常赐颜色。
摐金伐鼓下榆关,旌旆逶迤碣石间。 -
57.《大云寺赞公房四首》 唐·杜甫
心在水精域,衣沾春雨时。
洞门尽徐步,深院果幽期。
到扉开复闭,撞钟斋及兹。
醍醐长发性,饮食过扶衰。 -
58.《夏夜叹》 唐·杜甫
永日不可暮,炎蒸毒我肠。
安得万里风,飘飖吹我裳。
昊天出华月,茂林延疏光。
仲夏苦夜短,开轩纳微凉。 -
59.《通泉驿南去通泉县十五里山水作》 唐·杜甫
溪行衣自湿,亭午气始散。
冬温蚊蚋在,人远凫鸭乱。
登顿生曾阴,欹倾出高岸。
驿楼衰柳侧,县郭轻烟畔。 -
60.《通泉驿南去通泉县十五里山水作》 唐·杜甫
溪行衣自湿,亭午气始散。
冬温蚊蚋在,人远凫鸭乱。
登顿生曾阴,欹倾出高岸。
驿楼衰柳侧,县郭轻烟畔。