-
121.《边城寓题》 唐·薛能
孤蹇复飘零,天涯若堕萤。
东风吹痼疾,暖日极青冥。
蚕市归农醉,渔舟钓客醒。
论邦苦不早,只此负王庭。 -
122.《春日将欲东归寄新及第苗绅先辈(一作下第寄司马札)》 唐·温庭筠
几年辛苦与君同,得丧悲欢尽是空。
犹喜故人先折桂,自怜羁客尚飘蓬。
三春月照千山道,十日花开一夜风。
知有杏园无路入,马前惆怅满枝红。 -
123.《病中书怀呈友人》 唐·温庭筠
逸足皆先路,穷郊独向隅。
顽童逃广柳,羸马卧平芜。
黄卷嗟谁问,朱弦偶自娱。
鹿鸣皆缀士,雌伏竟非夫。 -
124.《句》 唐·段成式
高谈敬风鉴,古貌怯冰棱。
(以下见《海录碎事》)
虱暴妨归梦,虫喧彻曙更。
梦里思甘露,言中惜惠灯。 -
125.《中元夜寄道侣二首》 唐·陆龟蒙
学饵霜茸骨未轻,每逢真夕梦还清。
丁宁独受金妃约,许与亲题玉篆名。
月苦撼残临水珮,风微飘断系云缨。 -
126.《岛树》 唐·陆龟蒙
波涛漱苦盘根浅,风雨飘多著叶迟。
迥出孤烟残照里,鹭鹚相对立高枝。 -
127.《比红儿诗》 唐·罗虬
姓字看侵尺五天,芳菲占断百花鲜。
马嵬好笑当时事,虚赚明皇幸蜀川。
金谷园中花正繁,坠楼从道感深恩。
齐奴却是来东市,不为红儿死更冤。 -
128.《祝风三十二韵》 唐·吴融
我有二顷田,长洲东百里。
环涂为之区,积葑相连纚.
松江流其旁,春夏多苦水。
堤防苟不时,泛滥即无已。 -
129.《赠李长史歌》 唐·吴融
危栏压溪溪澹碧,翠袅红飘莺寂寂。
此日长亭怆别离,座中忽遇吹芦客。
双攘轻袖当高轩,含商吐羽凌非烟。 -
130.《残花》 唐·胡宿
雨压残红一夜凋,晓来帘外正飘摇。
数枝翠叶空相对,万片香魂不可招。
长乐梦回春寂寂,武陵人去水迢迢。
愁将玉笛传遗恨,苦被芳风透绮寮。 -
131.《续古二十九首》 唐·陈陶
大尧登宝位,麟凤焕宸居。
海曲沾恩泽,还生比目鱼。
生值揖逊历,长歌东南春。
钓鳌年三十,未见天子巡。 -
132.《秋雨二首》 唐·李中
飘洒当穷巷,苔深落叶铺。
送寒来客馆,滴梦在庭梧。
逼砌蛩声断,侵窗竹影孤。
遥思渔叟兴,蓑笠在江湖。 -
133.《旅泊江津言怀》 唐·贾宗
征途几迢递,客子倦西东。
乘流如泛梗,逐吹似惊蓬。
飘飖万里外,辛苦百年中。
异县心期阻,他乡风月同。
云归全岭暗,日落半江红。
自然堪迸泪,非是泣途穷。 -
134.《杂诗》 唐·无名氏
劝君莫惜金缕衣,劝君须惜少年时。
有花堪折直须折,莫待无花空折枝。
青天无云月如烛,露泣梨花白如玉。
子规一夜啼到明,美人独在空房宿。 -
135.《城南联句》 唐·韩愈
竹影金琐碎, ——孟郊
泉音玉淙琤.琉璃剪木叶, ——韩愈
翡翠开园英。
流滑随仄步, ——孟郊 -
136.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
137.《冬日普光寺卧疾,值雪简诸旧游》 唐·慧净
卧疴苦留滞,辟户望遥天。
寒云舒复卷,落雪断还连。
凝华照书阁,飞素涴琴弦。
回飘洛神赋,皎映齐纨篇。
萦阶如鹤舞,拂树似花鲜。
徒赏丰年瑞,沈忧终自怜。 -
138.《南湖春泛有客自北至说友人岑元…叙相思之志以寄焉》 唐·皎然
故人隔楚水,日夕望芳洲。
春草思眇眇,征云暮悠悠。
心期无形影,迹旷成阻修。
有客江上至,知君佐雄州。 -
139.《述祖德赠湖上诸沈》 唐·皎然
我祖文章有盛名,千年海内重嘉声。
雪飞梁苑操奇赋,春发池塘得佳句。
世业相承及我身,风流自谓过时人。 -
140.《风入松》 唐·皎然
西岭松声落日秋,千枝万叶风飗飗.美人援琴弄成曲,写得松间声断续。
声断续,清我魂。
流波坏陵安足论,