-
1.《满江红(送吴叔永尚书)》 宋·吴潜
举世悠悠,何妨任、流行坎止。
算是处、鲜鱼羹饭,吃来都美。
暇日扁舟清_上,倦时一枕薰风里。
试回头、堆案省文书,徒劳尔。 -
2.《送赵将军》 明·陈有定
纵横薄海内,不怆别离颜。
几载飘零意,秋风一剑寒。 -
3.《秋来益觉顽健时一出游意中甚适杂赋五字》 宋·陆游
藿食筋骸惫,林庐岁月侵。
道穷思故友,力尽悔初心。
浩浩天知我,悠悠後视今。
飘零君勿叹,古瑟有遗音。 -
4.《庆春宫·云接平冈》 宋·周邦彦
云接平冈,山围寒野,路回渐转孤城。
衰柳啼鸦,惊风驱雁,动人一片秋声。
倦途休驾,淡烟里、微茫见星。
尘埃憔悴,生怕黄昏,离思牵萦。 -
5.《枯树赋》 南北朝·庾信
殷仲文风流儒雅,海内知名。
世异时移,出为东阳太守。
常忽忽不乐,顾庭槐而叹曰:“此树婆娑,生意尽矣!”。
至如白鹿贞松,青牛文梓。 -
6.《不见》 唐·杜甫
不见李生久,佯狂真可哀。
世人皆欲杀,吾意独怜才。
敏捷诗千首,飘零酒一杯。
匡山读书处,头白好归来。 -
7.《秋声赋》 宋·欧阳修
欧阳子方夜读书,闻有声自西南来者,悚然而听之,曰:“异哉!”初淅沥以萧飒,忽奔腾而砰湃,如波涛夜惊,风雨骤至。
其触于物也,鏦鏦铮铮,金铁皆鸣;又如赴敌之兵,衔枚疾走,不闻号令,但闻人马之行声。
予谓童子:“此何声也?汝出视之。
”童子曰:“星月皎洁,明河在天,四无人声,声在树间。 -
8.《哀江南赋序》 南北朝·庾信
粤以戊辰之年,建亥之月,大盗移国,金陵瓦解。
余乃窜身荒谷,公私涂炭。
华阳奔命,有去无归。
中兴道销,穷于甲戌。 -
9.《蝶恋花·记得珠帘初卷处》 清·康有为
记得珠帘初卷处,人倚阑干,被酒刚微醉。
翠叶飘零秋自语,晓风吹堕横塘路。
词客看花心意苦,坠粉零香,果是谁相误。
三十六陂飞细雨,明朝颜色难如故。 -
10.《瑞鹧鸪》 宋·姚述尧
半,桃杏皆飘零,惟此花独芳,尤不可孤。
因索再赋
司花著意惜春光。
桃杏飘零此独芳。 -
11.《半生行》 明·郑琰
刺促复刺促,哀歌不成曲。
试听征人歌一声,切切乌乌泪相续。
吾祖卜地三山麓,世业繁华称鼎族。
七叶盛文儒,八代承章服。 -
12.《怨郎诗》 两汉·卓文君
一朝别后,二地相悬。
只说是三四月,又谁知五六年?
七弦琴无心弹,八行书无可传。
九连环从中折断,十里长亭望眼欲穿。 -
13.《在狱咏蝉并序》 唐·骆宾王
余禁所禁垣西,是法厅事也,有古槐数珠焉。
虽生意可知,同殷仲文之古树,而听讼斯在,即周召伯之甘棠。
每至夕照低阴,秋蝉疏引,发声幽息,有切尝闻。
岂人心异于曩时,将虫响悲于前听。 -
14.《寄何宣仲》 宋·王洋
同年进士同坛僧,暂联戢戢如浮萍。
一从仕版祗事役,往往牢落如胆星。
假能作意笃恩好,言语不过时芳馨。
死一贵贱两乖角,黄钟可扣非柔莛。 -
15.《东南行一百韵寄通州元九侍御澧州李十一舍人…窦七校书》 唐·白居易
南去经三楚,东来过五湖。
山头看候馆,水面问征途。
地远穷江界,天低极海隅。
飘零同落叶,浩荡似乘桴。 -
16.《读《玄宗幸蜀记》》 唐·贯休
宋璟姚崇死,中庸遂变移。
如何游万里,只为一胡儿。
泣溻乾坤色,飘零日月旗。
火从龙阙起,泪向马嵬垂。 -
17.《金缕曲·次女绣孙》 清·俞樾
次女绣孙,倚此咏落花,词意凄惋。
有云:“叹年华,我亦愁中老”,余谓少年人不宜作此,因广其意,亦成一阕。
花信匆匆度。
算春来、瞢腾一醉,绿阴如许!万紫千红飘零尽,凭仗东风送去。 -
18.《寄舍弟》 宋·曾巩
新霖洗穷腊,东南始知寒。
惊我千里意,觉汝征途难。
空江挂风席,扁舟与谁安。
羁旅费亦久,橐衣岂无单。 -
19.《琴曲歌辞·胡笳十八拍》 唐·刘商
汉室将衰兮四夷不宾,动干戈兮征战频。
哀哀父母生育我,见离乱兮当此辰。
纱窗对镜未经事,将谓珠帘能蔽身。 -
20.《天津桥上》 现代·刘少奇
身长七尺好奇男,汝何悲愤而长忆?
尔之命促数且奇,一生富贵何可期。
胡不及时以行乐,飘零千里,备罹万难欲何为?
人才西渡正纷纷,尔之翘首望何陲?