-
81.《遣兴五首》 唐·杜甫
蛰龙三冬卧,老鹤万里心。
昔时贤俊人,未遇犹视今。
嵇康不得死,孔明有知音。
又如垄底松,用舍在所寻。 -
82.《别赞上人》 唐·杜甫
百川日东流,客去亦不息。
我生苦漂荡,何时有终极。
赞公释门老,放逐来上国。
还为世尘婴,颇带憔悴色。 -
83.《赤谷》 唐·杜甫
天寒霜雪繁,游子有所之。
岂但岁月暮,重来未有期。
晨发赤谷亭,险艰方自兹。
乱石无改辙,我车已载脂。 -
84.《投简成、华两县诸子》 唐·杜甫
赤县官曹拥材杰,软裘快马当冰雪。
长安苦寒谁独悲,杜陵野老骨欲折。
南山豆苗早荒秽,青门瓜地新冻裂。 -
85.《八哀诗·故秘书少监武功苏公源明》 唐·杜甫
武功少也孤,徒步客徐兖。
读书东岳中,十载考坟典。
时下莱芜郭,忍饥浮云巘.负米晚为身,每食脸必泫。
夜字照爇薪,垢衣生碧藓。 -
86.《狄明府(博济·一作寄狄明府)》 唐·杜甫
梁公曾孙我姨弟,不见十年官济济。
大贤之后竟陵迟,浩荡古今同一体。
比看叔伯四十人,有才无命百寮底。 -
87.《久雨期王将军不至》 唐·杜甫
天雨萧萧滞茅屋,空山无以慰幽独。
锐头将军来何迟,令我心中苦不足。
数看黄雾乱玄云,时听严风折乔木。 -
88.《送顾八分文学适洪吉州》 唐·杜甫
中郎石经后,八分盖憔悴。
顾侯运炉锤,笔力破馀地。
昔在开元中,韩蔡同赑屃。
玄宗妙其书,是以数子至。 -
89.《奉送魏六丈佑少府之交广》 唐·杜甫
贤豪赞经纶,功成空名垂。
子孙不振耀,历代皆有之。
郑公四叶孙,长大常苦饥。
众中见毛骨,犹是麒麟儿。 -
90.《赠毕四(曜)》 唐·杜甫
才大今诗伯,家贫苦宦卑。
饥寒奴仆贱,颜状老翁为。
同调嗟谁惜,论文笑自知。
流传江鲍体,相顾免无儿。 -
91.《秦州杂诗二十首》 唐·杜甫
满目悲生事,因人作远游。
迟回度陇怯,浩荡及关愁。
水落鱼龙夜,山空鸟鼠秋。
西征问烽火,心折此淹留。 -
92.《独坐二首》 唐·杜甫
竟日雨冥冥,双崖洗更青。
水花寒落岸,山鸟暮过庭。
暖老须燕玉,充饥忆楚萍。
胡笳在楼上,哀怨不堪听。 -
93.《独坐二首》 唐·杜甫
竟日雨冥冥,双崖洗更青。
水花寒落岸,山鸟暮过庭。
暖老须燕玉,充饥忆楚萍。
胡笳在楼上,哀怨不堪听。 -
94.《秋日荆南述怀三十韵》 唐·杜甫
昔承推奖分,愧匪挺生材。
迟暮宫臣忝,艰危衮职陪。
扬镳随日驭,折槛出云台。
罪戾宽犹活,干戈塞未开。 -
95.《杜鹃行(一作司空曙诗)》 唐·杜甫
古时杜宇称望帝,魂作杜鹃何微细。
跳枝窜叶树木中,抢佯瞥捩雌随雄。
毛衣惨黑貌憔悴,众鸟安肯相尊崇。 -
96.《长安客舍,赠李行父明府》 唐·钱起
藏器待时少,知人自古难。
遂令丹穴凤,晚食金琅玕.
谁谓兵戈际,鸣琴方一弹。
理烦善用简,济猛能兼宽。 -
97.《赠薛戴》 唐·李端
晓雾忽为霜,寒蝉还罢响。
行人在长道,日暮多归想。
射策本何功,名登绛帐中。
遂矜丘室重,不料阮途穷。 -
98.《杜鹃行(一作杜甫诗)》 唐·司空曙
古时杜宇称望帝,魂作杜鹃何微细。
跳枝窜叶树木中,抢翔瞥捩雌随雄。
毛衣惨黑自憔悴,众鸟安肯相尊崇。 -
99.《赠王侍御》 唐·王建
愚者昧邪正,贵将平道行。
君子抱仁义,不惧天地倾。
三受主人辟,方出咸阳城。
迟疑匪自崇,将显求贤名。 -
100.《田家留客》 唐·王建
人家少能留我屋,客有新浆马有粟。
远行僮仆应苦饥,新妇厨中炊欲熟。
不嫌田家破门户,蚕房新泥无风土。