-
1.《石塔寺(并引)》 宋·苏轼
世传王播《饭后钟》诗,盖扬州石塔寺事也。
相传如此,戏作此诗。
饥眼眩东西,诗肠忘早晏。
虽知灯是火,不悟钟非饭。 -
2.《次韵邢怀正通判游蒋山》 宋·周必大
仙人薄蓬莱,乘槎度河浒。
旧观桑田变,今访钟山古。
驾言出东门,恍若之帝所。
朝曦霁青霜,枫叶落红雨。 -
3.《题木兰院二首》 唐·王播
三十年前此院游,木兰花发院新修。
如今再到经行处,树老无花僧白头。
上堂已了各西东,惭愧闍黎饭后钟。
三十年来尘扑面,如今始得碧纱笼。 -
4.《题清水寺》 宋·曾从龙
壁立峥嵘万仞峰,骑鲸俄蜕葛陂筇。
空流诗句传千古,今在蓬莱第几重。
岩上胜游成幻梦,壁间遗迹暗尘容。
山僧好把纱笼护,莫学暗黎饭后钟。 -
5.《庚子荐饥》 宋·戴复古
去岁未为歉,今年始是凶。
谷高三倍价,人到十分穷。
险淅矛头菜,愁闻饭后钟。
新来慰心处,陇麦早芃芃。 -
6.《自嘲二绝》 宋·范成大
终日哓哓漫说空,触来依旧与争锋;
登时觉悟忙收拾,已是闇黎饭后钟。 -
7.《山中》 宋·方岳
久无筋力踞虬龙,西崦东塘漫倚筇。
白练带随红练带,木夫容并水夫容。
宁消几两生前屐,忽忆当年饭后钟。
孤负草堂今夜月,径眠谁与吐奇胸。 -
8.《次韵徐宰集珠溪》 宋·方岳
僧不须敲饭后钟,自携茶去借松风。
斩新山色佛头绿,依旧桃花人面红。
春瓮贮冰摇玉螘,夜堂烘蜡缀钗虫。
山灵共欲留人住,新月隔溪烟雾蒙。 -
9.《墐屋》 宋·方岳
旋墐山寮准备冬,石炉松火尽从容。
功名那及生前酒,机会多如饭后钟。
谁寄一诗同保社,自将千竹比侯封。
客来欲觅秋崖去,知在白云何处峰。 -
10.《曾谹父惠黄龙菜》 宋·王洋
朝日团团龄碧峰,蔬盘牢馔四时同。
园供小摘添幽事,雨打寒菘带晚浓。
可但牛香参玉版,直须进步礼黄龙。
溪堂炊甑容千客,不打者黎饭后钟。 -
11.《牧童/令牧童答钟弱翁》 唐·吕岩
草铺横野六七里,笛弄晚风三四声。
归来饱饭黄昏后,不脱蓑衣卧月明。 -
12.《七言》 唐·吕岩
金丹一粒定长生,须得真铅炼甲庚。
火取南方赤凤髓,水求北海黑龟精。
鼎追四季中央合,药遣三元八卦行。 -
13.《庖人舟殿后馁甚以葱虀佐饭》 宋·袁说友
黄州狭港半江空,白饭青葱酒一钟。
莫厌路贫愁欲绝,稍还瓮牖旧家风。 -
14.《沁园春(九和)》 宋·刘克庄
历事三朝,觐而执圭,祭而_璋。
更宫莲引入,视淮南草,御屏录了,露会稽章。
贪膜外荣,遗身后臭,晔也平生漫传香。
颜发改,独丹基无恙,事在休忙。 -
15.《后圃石榴初为夏日所暴得秋雨所烂易落雀又从》 宋·郑刚中
初见累累小辅中,鼠偷雀啅树交空。
久遭日暴皮先罅,未借霜寒子半红。
爽味尚堪供齿颊,清浆聊可润心胸。
小篮亲摘提取便,聊得铺排荐饭钟。 -
16.《题妙觉寺》 宋·朱利宾
有民增吏役,无事爱僧家。
不惮山头路,来煎饭后茶。
钟鱼虽阒寂,松竹自交加。
扫榻须盘薄,吾生会有涯。 -
17.《蒲生钟馗》 宋·文同
寒风酸号月惨苦,枭飞狐鸣满墟墓,丛棘乱礓翳野雾。
古社秃剥倒枯树,下有三鬼相啸聚,初行谁家作{外门内主}忤。 -
18.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
19.《蒙求》 唐·李瀚2
王戎简要,裴楷清通。
孔明卧龙,吕望非熊。
杨震关西,
丁宽易东。 -
20.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间,