-
1.《山栖》 宋·释文珦
十载栖山楹,影不入州县。
地偏交易绝,心閒体逾健。
脱粟无宿储,坏衣多断线。
人皆为吾忧,吾乐未尝变。 -
2.《谢重缘旧山水障子》 唐·齐己
敢望重缘饰,微茫洞壑春。
坐看终未是,归卧始应真。
已觉心中朽,犹怜四面新。
不因公子鉴,零落几成尘。 -
3.《缘饰吟》 宋·邵雍
缘饰了时称好手,作为成处是真家。
须防冷眼入观觑,傀儡都无帐幕遮。 -
4.《缘识》 宋·宋太宗
凡碁妙手不可得,纵横自在能消息。
不贪利远施张,举措安详求爱力。
曲须曲,直须直,打节斜飞防不测。 -
5.《缘识》 宋·宋太宗
妙手弹琴无向束,知之修炼五音足。
先辨浮沈有指归,弦头制度相催促。
左手抑扬禁淫邪,右手徘徊堪瞻瞩。
法於天,象於地, -
6.《缘识》 宋·宋太宗
全无体段弟一弱,十指乖张时更错。
五音不辨信手弹,薄会人前言自乐。
弦不调,手不洗,更兼指下无道理。 -
7.《缘识》 宋·宋太宗
若言笔法穷绝艺,书一字,至百字,八法从前亦非细。
分间布白要審详,浓淡均匀看可戏。
一则一,二则二, -
8.《缘识》 宋·宋太宗
世上多虚饰,方知一切心。
不群终是异,僻学古同今。
逸士宽怀释,为官理道深。
移时非独见,今我思沈吟。 -
9.《七弟示诗后又改缘字为川字因再次韵》 宋·苏颂
幽栖新得地,朴饰敢求全。
一亩真儒有,三年近道边。
锄荒还见旧,革陋遂成妍。
栋宇依岩畔,烟云入槛前。 -
10.《和崔黄门寓直夜听蝉之作》 唐·张九龄
蝉嘶玉树枝,向夕惠风吹。
幸入连宵听,应缘饮露知。
思深秋欲近,声静夜相宜。
不是黄金饰,清香徒尔为。 -
11.《感遇诗三十八首》 唐·陈子昂
微月生西海,幽阳始代升。
圆光正东满,阴魄已朝凝。
太极生天地,三元更废兴。
至精谅斯在,三五谁能征。 -
12.《奉和立春游苑迎春应制》 唐·马怀素
玄籥飞灰出洞房,青郊迎气肇初阳。
仙舆暂下宜春苑,御醴行开荐寿觞。
映水轻苔犹隐绿,缘堤弱柳未舒黄。
唯有裁花饰簪鬓,恒随圣藻狎年光。 -
13.《和宣州钱判官使院厅前石楠树》 唐·孟郊
大朴既一剖,众材争万殊。
懿兹南海华,来与北壤俱。
生长如自惜,雪霜无凋渝。
笼笼抱灵秀,簇簇抽芳肤。 -
14.《和宣州钱判官使院厅前石楠树》 唐·孟郊
大朴既一剖,众材争万殊。
懿兹南海华,来与北壤俱。
生长如自惜,雪霜无凋渝。
笼笼抱灵秀,簇簇抽芳肤。 -
15.《题法华寺五言二十韵》 唐·李绅
花界无生地,慈宫有相天。
化娥腾宝像,留影閟金仙。
殿涌全身塔,池开半月泉。
十峰排碧落,双涧合清涟。 -
16.《正乐府十篇·惜义鸟》 唐·皮日休
商颜多义鸟,义鸟实可嗟。
危巢末累累,隐在栲木花。
他巢若有雏,乳之如一家。
他巢若遭捕,投之同一罗。 -
17.《京口与友生话别》 唐·陆龟蒙
共是悲秋客,相逢恨不堪。
雁频辞蓟北,人尚在江南。
名利机初发,樵渔事先谙。
松门穿戴寺,荷径绕秦潭。 -
18.《讲古文联句》 唐·皎然
帝出于震,文明始敷。
——潘述
山岳降气,龟龙负图。
——裴济 -
19.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
20.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。