-
1.《秋怀十首末章稍自振起亦古义也》 宋·陆游
我昔闻关中,水深土平旷;泾渭贯其间,沃壤谁与抗?桑麻郁千里,黍林高一丈;潼华临黄河,古出名将相。
沦陷七十年,北首增惨怆。
犹期垂老眼,一睹天下壮! -
2.《秋怀十首末章稍自振起亦古义也》 宋·陆游
皇天本无心,万物各有时。
飞鸿何预人,南翔每如期。
仰看霜露坠,俯叹草木衰。
英英篱下菊,秀色独满枝。
岂无一樽酒,相与斟酌之。
耋老天所佚,行歌复何疑? -
3.《秋怀十首末章稍自振起亦古义也》 宋·陆游
暑退财几时,忽已迫霜露;西风一何厉,落叶纷满路。
老翁衰可笑,日夜念墐户;衣裘先关怀,膏火亦当具。
酒尤不可缓,倾听糟床注。
供盘柿栗耳,何敢议雉兔! -
4.《秋怀十首末章稍自振起亦古义也》 宋·陆游
雨滴大梧叶,风转孤蓬窠,秋色固凄怆,二物感人多。
日月行黄道,倏过如飞梭,大计百年间,贵贱俱销磨。
东家及西舍,更代哭与歌。
若无杯中物,如此摇落何! -
5.《秋怀十首末章稍自振起亦古义也》 宋·陆游
身如行脚僧,放包即为家;家如道边店,萧然寄天涯。
居室如小舟,风扉橹讴哑;坐傍陈琴书,庭下栽杂花。
检陋虽可笑,在我则已奢。
何以善吾生?念念思无邪。 -
6.《秋怀十首末章稍自振起亦古义也》 宋·陆游
遇酒幸一醉,遇饭幸一饱;或遇空无时,岂复有他巧?乡邻哀其穷,叩户馈麋?。
欣然出舍傍,菘韭青落爪。
饥羸曾未起,吟讽已稍稍。
袖手北窗前,枯肠困搜搅。 -
7.《秋怀十首末章稍自振起亦古义也》 宋·陆游
秋高天薄寒,夹衣已出笥;团团素纨扇,时至自当弃。
明年机中练,与我亦何异?宫妾感物悲,此岂丈夫事?吾曹一出门,所遇皆有义。
夷齐死千年,高风邈难嗣。 -
8.《秋怀十首末章稍自振起亦古义也》 宋·陆游
辟尘当以犀,濯缨当以水;龟堂一炷香,世念去如洗。
人生天地间,太仓一稊米,哀哉不自悟,役役以至死!孰能从我游,趺坐燔柏子;夜半清磬声,悠然从定起。 -
9.《秋怀十首末章稍自振起亦古义也》 宋·陆游
改朔甫再宿,月见西南隅,纤纤一银勾,挂空疑有无。
我行青枫岸,远水浮双凫。
新寒入短衣,感此风霜初。
颇欲呼小艇,东村行芋区。
衣薄且言归,烟火望吾庐。 -
10.《秋怀十首末章稍自振起亦古义也》 宋·陆游
短蓑榜轻舟,时过野僧舍。
长衫挂数珠,亦入法华社。
平生无拣择,生死均早夜,余年犹几何,久已付造化。
常嫌乐天佞,却肯退之骂,君看佛骨表,自是无生话。 -
11.《感旧四首末章盖思有以自广》 宋·陆游
庚寅岁入巴东硖,卧听清猿月下声。
二十九年穷未死,却思当日似前生。 -
12.《感旧四首末章盖思有以自广》 宋·陆游
百堂小益最初程,朱栈青崖照眼明。
十日经行图障里,时时马上听莺声。 -
13.《感旧四首末章盖思有以自广》 宋·陆游
路入梁州似掌平,秋千蹴鞠趁清明。
未论日远长安近,且喜南山天际横。 -
14.《感旧四首末章盖思有以自广》 宋·陆游
青城山里屏风叠太华峰头腰带?。
跨鹤横空吾欲去,九秋月露看青冥。 -
15.《使东川·嘉陵驿二首(篇末有怀)》 唐·元稹
嘉陵驿上空床客,一夜嘉陵江水声。
仍对墙南满山树,野花撩乱月胧明。
墙外花枝压短墙,月明还照半张床。
无人会得此时意,一夜独眠西畔廊。 -
16.《春末夏初闲游江郭二首》 唐·白居易
闲出乘轻屐,徐行蹋软沙。
观鱼傍湓浦,看竹入杨家。
林迸穿篱笋,藤飘落水花。
雨埋钓舟小,风飏酒旗斜。 -
17.《卷末偶题三首》 唐·郑谷
一卷疏芜一百篇,名成未敢暂忘筌。
何如海日生残夜,一句能令万古传。
七岁侍行湖外去,岳阳楼上敢题诗。
如今寒晚无功业,何以胜任国士知。
一第由来是出身,垂名俱为国风陈。
此生若不知骚雅,孤宦如何作近臣。 -
18.《冬末病中作二首》 唐·贯休
冬风吹草木,亦吹我病根。
故人久不来,冷落如丘园。
聃龙与摩诘,吁叹非不闻。
顾惟年少时,未合多忧勤。 -
19.《秋末入匡山船行八首》 唐·贯休
楚国茱萸月,吴吟梨栗船。
远游无定所,高卧是何年。
浪卷纷纷叶,樯冲澹澹烟。
去心还自喜,庐岳倚青天。 -
20.《松江舟中四首荷叶浦时有不测末句故及之》 宋·戴复古
夜听枫桥钟,晓汲松江水。
客行信匆匆,少住亦可喜。
且食鳜鱼肥,莫问鲈鱼美。