-
101.《醉落魄》 宋·张抡
秋高气肃。
西风又拂盈盈菊。
挼金弄玉香芬馥。
桃李虽繁,其奈太粗俗。
渊明雅兴谁能续。
东篱千古遗高躅。
人生所贵无拘束。
且采芳英,潋滟泛_醁。 -
102.《醉落魄》 宋·张抡
湖光湛碧。
亭亭照水芙蕖拆。
绿罗盖底争红白。
恍若凌波,仙子步罗袜。
如今霜落枯荷折。
清香无处重寻觅。
浮生似此初无别。
及取康强,一笑对风月。 -
103.《醉落魄》 宋·李吕
效山谷道人“陶陶兀兀”之句,法其体,作此以遣兴云。
休休莫莫,当年不负西湖约。
一枝初见横篱落。
嚼蕊闻香,长是醉乡落魄。 -
104.《醉落魄(前题)》 宋·姚述尧
春回海角。
望中佳气连云幕。
晓来隐隐闻天乐。
玉女金童,来奉瑶池约。
东风已破蟠桃萼。
霞觞荐寿更酬酢。
香山舞罢宫花落。
步辇安舆,岁岁同行乐。 -
105.《醉落魄(三月十日赏酴靡,时坐客沈、赵与余将终更花干复议归蜀醉中口占)》 宋·管鉴
春愁无力。
酴醿娇软难禁摘。
风流彻骨香无敌。
积玉团珠,明月夜同色。
花时易失欢难得。
尊前半是将行客。
为花一醉何须惜。
明岁花时,何处谩相忆。 -
106.《醉落魄(后两日,再拉同官,席上用前韵)》 宋·管鉴
寒欺酒力。
一番风雨花如摘。
不与群花敌。
笑吐清香,独自殿春色。
春愁惟酒消除得。
何妨常满坐中客。
因花更把光阴惜。
莫待春归,空对花梢忆。 -
107.《醉落魄·栖乌飞绝》 宋·范成大
栖乌飞绝。
绛河绿雾星明灭。
烧香曳簟眠清樾。
花影吹笙,满地淡黄月。
好风碎竹声如雪。
昭华三弄临风咽。
鬓丝撩乱纶巾折。
凉满北窗,休共软红说。 -
108.《念奴娇(晓起观落梅)》 宋·李洪
丽谯吹角,渐疏星明澹,帘筛残月。
袅袅霜飙欺翠袖,飞下一庭香雪。
半面妆新,回风舞困,此况真奇绝。
桄榔林里,苏仙偏感华发。 -
109.《鹊桥仙(落梅)》 宋·张孝祥
吹香成阵,飞花如雪,不那朝来风雨。
可怜无处避春寒,但玉立、仙衣数缕。
清愁万斛,柔肠千结,醉里一时分付。
与君不用叹飘零,待结子、成阴归去。 -
110.《念奴娇(落梅)》 宋·赵长卿
玉龙声杳,正瑶台曲舞,香山初彻。
褪粉掐酥千万颗,满地平铺银雪。
草褥香茵,苔钱买住,留待黄昏月。
有人妆罢,对花凝伫愁绝。 -
111.《醉落魄(重午)》 宋·赵长卿
淡妆浓抹。
西湖人面两奇绝。
菖蒲角黍家家节。
水戏鱼龙,十里画帘揭。
凌波无限生尘袜。
冰肌莹彻香罗雪。
游船且莫催归楫。
遮莫黄昏,天外有新月。 -
112.《醉落魄(初夜感怀)》 宋·赵长卿
伤离恨别。
愁肠又似丁香结。
不应斗顿音书绝。
烟水连天,何处认红叶。
残更数尽银缸灭。
边城画角声呜咽。
罗衾泪滴相思血。
花影移来,摇碎半窗月。 -
113.《临江仙(落梅)》 宋·王炎
雪片幻成肌骨,月华借与精神。
一声羌笛怨黄昏。
吹香飘缟袂,脱迹委红裙。
枝上青青结子,子中白白藏仁。
那时别是一家春。
劈泥尝煮酒,拂席卧清阴。 -
114.《瑞鹧鸪(瑞香)》 宋·程垓
东风冷落旧梅台。
犹喜山花拂面开。
绀色梁衣春意静,水沈熏骨晚风来。
柔条不学丁香结,矮树仍参茉莉栽。
安得方盆载幽植,道人随处作香材。 -
115.《醉落魄》 宋·程垓
晚凉时节。
翠梧风定蝉声歇。
有人睡起香浮颊。
倚著阑干,笑拣青荷叶。
如今往事愁难说。
曲池依旧闲风月。
田田翠盖香罗叠。
留得露痕,都是泪珠结。 -
116.《一落索》 宋·程垓
门外莺寒杨柳。
正减欢疏酒。
春阴早是做人愁,更何况、花飞后。
莫倚东风消瘦。
有酴醿入手。
尽偎香玉醉何妨,任花落、愁依旧。 -
117.《瑞鹧鸪(瑞香)》 宋·程垓
东风冷落旧梅台。
犹喜山花拂面开。
绀色梁衣春意静,水沈熏骨晚风来。
柔条不学丁香结,矮树仍参茉莉栽。
安得方盆载幽植,道人随处作香材。 -
118.《醉落魄》 宋·程垓
晚凉时节。
翠梧风定蝉声歇。
有人睡起香浮颊。
倚著阑干,笑拣青荷叶。
如今往事愁难说。
曲池依旧闲风月。
田田翠盖香罗叠。
留得露痕,都是泪珠结。 -
119.《一落索》 宋·程垓
门外莺寒杨柳。
正减欢疏酒。
春阴早是做人愁,更何况、花飞后。
莫倚东风消瘦。
有酴醿入手。
尽偎香玉醉何妨,任花落、愁依旧。 -
120.《桂枝香(观木樨有感寄吕郎中)》 宋·陈亮
天高气肃。
正月色分明,秋容新沐。
桂子初收,三十六宫都足。
不辞散落人间去,怕群花、自嫌凡俗。