-
1.《吊比干墓》 唐·孟郊
殷辛帝天下,厌为天下尊。
乾刚既一断,贤愚无二门。
佞是福身本,忠是丧己源。
饿虎不食子,人无骨肉恩。 -
2.《过比干墓》 唐·聂夷中
殷辛帝天下,厌为天下尊。
乾纲既一断,贤愚无二门。
佞是福身本,忠作丧己源。
饿虎不食子,人无骨肉恩。 -
3.《送句吴豪士重游大梁三首》 明·宋登春
沙尘风起昼冥冥,二月黄河尚带冰。
桑柘夕阳村店路,同谁走马吊韩陵。 -
4.《病中简仲弥性唐克明苏训直》 宋·陆游
移疾还家暂曲肱,依然耐久北窗灯。
心如泽国春归雁,身是云堂旦过僧。
细雨佩壶寻废寺,夕阳下马吊荒陵。
小留莫厌时追逐,胜社年来冷欲冰。 -
5.《过太白墓》 宋·黎廷瑞
下马吊太白,壮心重徘徊。
秋风吹破墓,晚气生孤台。
四百六十年,诗魂安在哉。
神人岂久谪,旋复御炁回。 -
6.《陪王司马登薛公逍遥台》 唐·张九龄
尝闻薛公泪,非直雍门琴。
窜逐留遗迹,悲凉见此心。
府中因暇豫,江上幸招寻。
人事已成古,风流独至今。 -
7.《宋进马哀词》 唐·王维
背春涉夏兮,众木蔼以繁阴。
连金华与玉堂兮,宫阁郁其沈沈。
百官并入兮,何语笑之哑哑, -
8.《吊畅当》 唐·戴叔伦
万里江南一布衣,早将佳句动京畿。
徒闻子敬遗琴在,不见相如驷马归。
朔雪恐迷新冢草,秋风愁老故山薇。
玉堂知己能铭述,犹得精魂慰所依。 -
9.《从军夜次六胡北饮马磨剑石为祝殇辞》 唐·李益
我行空碛,见沙之磷磷,与草之幂幂,半没胡儿磨剑石。
当时洗剑血成川,至今草与沙皆赤。
我因扣石问以言,水流呜咽幽草根,君宁独不怪阴磷?吹火荧荧又为碧, -
10.《故驿迎吊故桂府常侍有感》 唐·李商隐
饥乌翻树晚鸡啼,泣过秋原没马泥。
二纪征南恩与旧,此时丹旐玉山西。 -
11.《故驿迎吊故桂府常侍有感》 唐·李商隐
饥乌翻树晚鸡啼,泣过秋原没马泥。
二纪征南恩与旧,此时丹旐玉山西。 -
12.《吊孟协律》 唐·贾岛
才行古人齐,生前品位低。
葬时贫卖马,远日哭惟妻。
孤冢北邙外,空斋中岳西。
集诗应万首,物象遍曾题。 -
13.《哭陷边许兵马使》 唐·曹唐
北风裂地黯边霜,战败桑干日色黄。
故国暗回残士卒,新坟空葬旧衣裳。
散牵细马嘶青草,任去佳人吊白杨。
除却阴符与兵法,更无一物在仪床。 -
14.《吊贾岛二首》 唐·曹松
先生不折桂,谪去抱何冤。
已葬离燕骨,难招入剑魂。
旅坟低却草,稚子哭胜猿。
冥寞如搜句,宜邀贺监论。 -
15.《过平戎谷吊胡翙》 唐·王仁裕
立马荒郊满目愁,伊人何罪死林丘。
风号古木悲长在,雨湿寒莎泪暗流。
莫道文章为众嫉,只应轻薄是身雠。
不缘魂寄孤山下,此地堪名鹦鹉洲。 -
16.《沁园春(送孙季蕃吊方漕西归)》 宋·刘克庄
岁暮天寒,一剑飘然,幅巾布裘。
尽缘云鸟道,跻攀绝顶,拍天鲸浸,笑傲中流。
畴昔奇君,紫髯铁面,生子当如孙仲谋。
争知道,向中年犹未,建节封侯。 -
17.《塞翁失马》 两汉·刘安
近塞上之人,有善术者,马无故亡而入胡。
人皆吊之,其父曰:“此何遽不为福乎?”居数月,其马将胡骏马而归。
人皆贺之,其父曰:“此何遽不能为祸乎?”家富良马,其子好骑,堕而折其髀。
人皆吊之,其父曰:“此何遽不为福乎?”居一年,胡人大入塞,丁壮者引弦而战。 -
18.《吊古战场文》 唐·李华
浩浩乎,平沙无垠,夐不见人。
河水萦带,群山纠纷。
黯兮惨悴,风悲日曛。
蓬断草枯,凛若霜晨。 -
19.《吊刘烈士炳生》 近代·柳亚子
东南义旅纵横日,三户亡秦古有之。
岂料楚氛终退舍,居然胡运尚乘时。
黄龙杯酒盟犹在,白马清流悔已迟。
风雨中宵雄鬼泣,挑镫掩卷一沉思。 -
20.《吊刘烈士炳生》 近代·柳亚子
春辉寸草恋亲慈,百蹈危机总未知。
岂为豹皮留盛誉?何妨马革裹遗尸。
海天迢递思兄夜,圜土凄凉忆父时。
国恨家仇忘不得,苌弘化碧杳无期。