-
1.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
百鸟啼春风,村村自花柳。
揭示目前机,大地人积压有。
随声逐色,活陷重围。
盖色骑声,翻成窠臼。
牢关击碎,海岳平沈。
山鸟自啼花自笑,到头一点不关心。 -
2.《偈颂一百零四首》 宋·释绍昙
灵江月,中岩月。
交影松萝,断猿啼切。
声色纯正真见一边,骑声盖色天然别,别别,明觉掀眉,长庚吐舌。 -
3.《寄河南杜少尹》 唐·温庭筠
十载归来鬓未凋,玳簪珠履见常僚。
岂关名利分荣路,自有才华作庆霄。
鸟影参差经上苑,骑声断续过中桥。
夕阳亭畔山如画,应念田歌正寂寥。 -
4.《西江月(次蔡仲明韵)》 宋·姚述尧
红叶漫随风舞,黄花不畏霜凋。
诗人把酒竞招招。
更欲移尊藉草。
醉里谪仙兴逸,夜深归骑声呶。
孟公投辖未相饶。
不放秋光便老。 -
5.《湖南午坐雨作归山堂共成四绝句》 宋·张镃
帘外青山隐树林,霎时来看便沉吟。
骑声盖色都除尽,唯恨诗情染最深。 -
6.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
有一物,黑似漆,常在面门出入。
骑声盖色,妙密中险崖。 -
7.《偈颂一百零四首》 宋·释绍昙
道至无难,惟嫌拣择。
混俗通真,骑声盖色。
近在口皮边,远过河沙国。
慈明揭示,借鬼画桃符。
雪窦标题,去猊悬白泽。
一见便见,迅雷陶壁奋飞梭。
拟议寻思,逆浪禹门遭点额。 -
8.《偈颂二百零五首》 宋·释正觉
一物长灵,十方普应。
骑声跨色,超眺越听。
浩浩也能纵能横,如如也能动能静。
参饱丛林个样人,取饭不问谁家甑。
佛云常乞是清规,一切食中斯正命。 -
9.《邻叟言》 宋·于石
客行归故乡,依依一邻叟。
把酒向我言,重叹生不偶。
大男年二十,前年方娶妇。
府帖点乡兵,井邑备攻守。 -
10.《浙西李大夫述梦四十韵并浙东元相公酬和斐然继声》 唐·刘禹锡
位是才能取,时因际会遭。
羽仪呈鸑鷟,铓刃试豪曹。
洛下推年少,山东许地高。
门承金铉鼎,家有玉璜韬。