-
1.《冰柱》 唐·刘叉
师干久不息,农为兵兮民重嗟。
骚然县宇,土崩水溃。
畹中无熟谷,垄上无桑麻。
王春判序,百卉茁甲含葩。 -
2.《咏史十一首》 唐·李华
昂藏獬豸兽,出自太平年。
乱代乃潜伏,纵人为祸愆。
尝闻断马剑,每壮朱云贤。
身死名不灭,寒风吹墓田。 -
3.《云南曲》 唐·刘湾
百蛮乱南方,群盗如猬起。
骚然疲中原,征战从此始。
白门太和城,来往一万里。
去者无全生,十人九人死。 -
4.《减字木兰花》 宋·苏轼
霄花络上,顺常昼卧其下。
子瞻为郡,一日屏骑从过之,松风骚然。
顺指落花觅句,子瞻为赋此词
双龙对起。 -
5.《江南杂咏》 清·陈维崧
鸡狗骚然,朝惊北陌暮南阡。
印响西风猩作记,如鬼,老券排家验钤尾。 -
6.《夜坐》 宋·陆游
蓬窗夜半竹骚然,坐守残编悄不眠。
辛苦空成左传癖,逍遥常媿大慈僊。
风宁可系功名误,日不能黏岁月迁。
明旦觅船湖上去,西村桃李淡春烟。 -
7.《不睡》 宋·陆游
城远不闻钟鼓传,孤村风雨夜骚然。
但悲绿酒欺多病,敢恨青灯笑不眠。
水冷砚蟾初薄冻,火残香鸭尚微烟。
虚窗忽报东方白,且复翻经绣佛前。 -
8.《寿阳城南写望怀历阳故友》 宋·林逋
楚山重叠矗淮濆,堪与王维立画勋。
白鸟一行天在水。
绿芜千阵野平云。
孤崖拂阁晴光见,极浦渔舟晓未分。
吟罢骚然略回首,历阳诗社久离群。 -
9.《邓州西轩书事十首》 宋·陈与义
范公深忧天下日,仁祖爱民全盛年。
遗庙只今香火冷,时时风叶一骚然。 -
10.《糟蟹呈虞察院》 宋·姜特立
祸成篝火最堪怜,蒯索寒芦更与编。
细剔膏苏付馋子,却吟醉骨属诗仙。
沉冥并作南柯梦,混沌谁开太极天。
闻道将糖尤躁扰,解蒲投甑想骚然。