-
121.《题清芬阁二首》 宋·李洸
诗亡向千载,礼义谁维持。
唐人得名者,沈宋称绮词。
卓哉先生才,邈视数子皋。
抗怀信高洁,出事皆清奇。 -
122.《题文丞相吟啸集》 宋·李谨思
南人不识两膝贵,曲折百态卑且劳。
斯人护膝不护头,故以颈血沾君刀。
蟠胸孤愤擘不碎,杀气千丈缠旌旄。
援桴亲鼓尽南海,背水更用蜑丁鏖。 -
123.《题汪水云诗卷》 宋·刘丰禄
海水奔腾朔风急,巨鳌震动坤轴折。
茫茫水与云相连,中有仙人渺独立。
槁梧三尺操南音,轻视功名等秋叶。
调高韵古泣鬼神,毡帐轻弹燕蓟月。 -
124.《梅林分韵赋诗得下字》 宋·施晋卿
郊原宿雨馀,雪重云垂野。
春信初动摇,欲往岂无驾。
使君早着鞭,问路逢耕者。
深寻烟雨村,共作诗酒社。 -
125.《句》 宋·徐月溪
要是此花清绝处,端如醉面读离骚。
青蛟煖昼拿云上,白雪深春压架香。
照眼妆新就,扶头酒半醒。
妖姿随变化,薄命易飘零。 -
126.《蝉》 宋·叶岂潜
柳边晓立看虫蜕,化作风餐露宿身。
林静昼长吟不绝,骚骚清苦似诗人。 -
127.《雁荡归兴》 宋·应节严
倚云绝巘极跻攀,力倦何能跨鹤远。
回首乘鸾千尺上,举头踞虎万寻间。
石坛胜地留仙住,玉府浮云伴客閒,秀水名山观不尽,放吟骚客兴何悭。 -
128.《登定王台》 宋·赵汝譡
湘中十七门,层层居中央。
经宫自何代,傅是汉定王。
穷力致远士,侧身思咸阳。
地褊乃后绝,炎灵久无光。 -
129.《读昭君曲》 宋·赵汝譡
昭君死作千年土,曲上人间调不同。
绝塞烟沙宝玉质,深宫日月自春风。
当时有恨傅骚客,往事无心论画工。
已分二坐终寂寞,雁飞曾过上林中。 -
130.《高文庙》 宋·赵汝譡
盛朝陵谷远,遗庙林麓长。
美哉汉二君,百世常流光。
功高拯涂炭,德盛敦农桑。
兴礼表儒化,授经恢士方。 -
131.《次韵李鹤田德真寄远》 宋·赵希桐
长安日下浮云生,故人久作西南行。
沤边两载音讯绝,鬓丝应与秋风争。
苍苔冉冉荒茅屋,愁来忍把离骚读。
惊鸿刚自堕边声,碧嶂那堪遮远目。 -
132.《木兰花慢 和杨司业梨花》 元·吴澄
是谁家庭院,寒食后,好花稠。
况墙外秋千,书喧风管,夜灿星球。
萧然独醒骚客,只江蓠汀若当肴羞。
冰玉相看一笑,今年三月皇州。 -
133.《钱舜举寒林七贤图》 明·高得旸
骚坛逸响何寥寥,作者逝矣谁能招。
诜然七子美风度,乃有遗像图生绡。
衣冠半带晋秀气,人物绝是唐中朝。
想当朝事得休暇,拟采野景归风谣。 -
134.《哀江头》 明·何白
飞云渡口西风急,津吏停桡刺船立。
始阳公子方垂髫,掩抑依依向余泣。
为言阿父守南康,双旌五马烂生光。
宁知廉吏反成罪,诸孤藐尔身凄凉。 -
135.《秋夜听谷大弹阳春白雪遂歌以赠》 明·黄玄
昔闻歌《白雪》,未知弦上声。
看君弹来秋月下,十指如度春风鸣。
初闻飘飘下天阙,乱逐回风气骚屑。
冻来深树梅不开,散入空林竹应折。 -
136.《送曹叔温赴淮安幕》 明·苏伯衡
初我识君自三山,面如白玉红颊颧。
平明振佩入乌府,行人指点人中仙。
此身萍梗随流转,淮水东西数相见。
时清事简百不忧,卮酒篇诗恣欢宴。 -
137.《己酉练圻寓舍咏雪》 明·王彝
青龙己酉丰稔叶,岁星一终旬日浃。
天容黄黄风氵疌々正好,云同八表不见叶。
漏促辰酉日车跲,目眩空花气屡慑。
冻指欲堕数蓂荚,股栗匪由冰上踏。 -
138.《陈员外奉使西域周寺副席中道别长句》 明·曾棨
汉家郎官头未白,扈从初为两京客。
忽逢天边五色书,万里翩翩向西域。
腰间宝剑七星文,连旌大旆何缤纷。
解鞍夜卧营中月,揽辔朝看陇上云。 -
139.《古风其一》 唐·李白
大雅久不作,吾衰竟谁陈。
王风委蔓草,战国多荆榛。
龙虎相啖食,兵戈逮狂秦。
正声何微茫,哀怨起骚人。 -
140.《游罗浮山一首示儿子过》 宋·苏轼
人间有此白玉京,罗浮见日鸡一鸣。
南楼未必齐日观,郁仪自欲朝朱明。
(刘梦得有诗,记罗浮夜半见日事。
山不甚高,而夜见日,此可异也。