-
1.《戏画古松真清斋前》 宋·王当
轮囷复离奇,不柏亦不栗。
吾庐非夏社,嘉树伊谁植。
刳心谢吹嘘,强骨余霹雳。
峥嵘历风霜,偃蹇岂朝夕。 -
2.《恼公》 唐·李贺
宋玉愁空断,娇饶粉自红。
歌声春草露,门掩杏花丛。
注口樱桃小,添眉桂叶浓。
晓奁妆秀靥,夜帐减香筒。 -
3.《秋末入匡山船行八首》 唐·贯休
楚国茱萸月,吴吟梨栗船。
远游无定所,高卧是何年。
浪卷纷纷叶,樯冲澹澹烟。
去心还自喜,庐岳倚青天。 -
4.《杂曲歌辞·杞梁妻》 唐·贯休
秦之无道兮四海枯,筑长城兮遮北胡。
筑人筑土一万里,杞梁贞妇啼呜呜。
上无父兮中无夫,下无子兮孤复孤。
一号城崩塞色苦,再号杞梁骨出土。
疲魂饥魄相逐归,陌上少年莫相非。 -
5.《又上后园山脚》 唐·杜甫
昔我游山东,忆戏东岳阳。
穷秋立日观,矫首望八荒。
朱崖著毫发,碧海吹衣裳。
蓐收困用事,玄冥蔚强梁。 -
6.《杞梁妻》 唐·贯休
秦之无道兮四海枯,筑长城兮遮北胡。
筑人筑土一万里,杞梁贞妇啼呜呜。
上无父兮中无夫,下无子兮孤复孤。
一号城崩塞色苦,再号杞梁骨出土。
疲魂饥魄相逐归,陌上少年莫相非。 -
7.《洞仙歌·行舟已发》 清·朱彝尊
行舟已发,又经旬调笑。
不算匆匆别离了。
奈飞龙骨出,束竹肠攒,月额雨持比泪珠差少。
罗囊针管就,络以朱绳,淡墨疏花折枝袅。 -
8.《秋怀》 宋·连文凤
阴阴陵上柏,离离陵上草。
樵儿与牧竖,踯躅陵上道。
蜕骨出榛莽,后土不爱宝。
衰暗吊寂寞,寒蟾照枯槁。 -
9.《陟驼巘》 宋·卢方春
雨凉陟驼巘,转历九十折。
短竹亦自阴,小家亦自洁。
寻草补断蹊,行人以旱说。
农哭眼睛落,天懒霹雳歇。 -
10.《宿山寺遇雨》 明·杨文卿
独抗尘容过梵宫,残阳犹自拖微红。
黄牛下坂前溪雨,绿竹摇窗曲径风。
石露危崖山骨出,水流深涧地喉通。
绳床兀坐清无寐,满耳蛙鸣芦荻中。 -
11.《壬辰三月二十一日读李翰林墓铭云以任侠为事》 宋·王令
嗟吾为颛蒙,木朴无所思。
成童始就学,数岁通书诗。
十五尚意气,自待固不卑。
尝为富贵易,有如涂上泥。 -
12.《送张冲举先生还山》 宋·曹勋
道人丰骨出埃尘,玉颊双红烂熳春。
金液密传张果老,黄庭曾授赤明民。
秋来行李林泉好,雨后云山意气新。
顾我年华已垂尽,余龄薪水原相亲。 -
13.《冬留紫芝庵即事》 宋·卫宗武
玄冬适莽苍,霜宇更阒寂。
系舟山下路,窈窕松关入。
一榻寄僧居,幽云生卧室。
明朝过东山,寻更矹硉。 -
14.《宗武寄示过金陵旧庐感赋一律次韵酬之》 近代·陈三立
死别匡床万景徂,魂痕犹啄白门乌。
绵绵歌哭狞飙散,杳杳楼台冷月孤。
渐挽心肝亲浩劫,独支皮骨出晴湖。
吟人隔世衔杯处,手种孩松拂瓦无。 -
15.《雨霁山皆秋色》 宋·陈普
一朝积雨豁然收,待我凝眸百尺楼。
远远修眉明碧落,棱棱瘦骨出清秋。
同姿远岸遥生霭,一意寒江亦露洲。
此即化工无信息,天机衮衮不曾留。 -
16.《偈倾一百三十三首》 宋·释法薰
一不成,二不成二。
喝水成水,敲骨出髓。
眼有瞳人,色斯举矣。 -
17.《牙药》 宋·释慧开
点著些儿,妙不可述。
缠开臭口,验得骨出。 -
18.《退天童上太守吴学士》 宋·释正觉
三椽五合不求余,汩汩营营笑拙疏。
妄立是非徒喻马,乐同彼此解观鱼。
洗霜骨出山宜瘦。
答响神藏谷应虚。
莫涴人间名字垢,身云心月本如如。 -
19.《横吹曲辞·出塞》 唐·刘驾
胡风不开花,四气多作雪。
北人尚冻死,况我本南越。
古来犬羊地,巡狩无遗辙。
九土耕不尽,武皇犹征伐。
中天有高阁,图画何时歇。
坐恐塞上山,低于砂中骨。 -
20.《轮台歌奉送封大夫出师西征》 唐·岑参
轮台城头夜吹角,轮台城北旄头落。
羽书昨夜过渠黎,单于已在金山西。
戍楼西望烟尘黑,汉军屯在轮台北。
上将拥旄西出征,平明吹笛大军行。