-
1.《西江月》 宋·朱敦儒
穷后常如囚系,老来半似心风。
饥蚊饿蚤不相容。
一夜何曾做梦。
被我不扇不捉,廓然总是虚空。
寺钟官角任西东。
别弄些儿骨董。 -
2.《行香子》 宋·沈瀛
野叟愚痴。
一向昏迷。
笑呵呵、前事皆非。
从前业债,今尽拚离。
也不能文,不能酒,不能诗。
屏除人事,闭却门儿。
于其中、别有儿戏。
几般骨董,衮过年时。
待参些禅,弹些曲,学些棋。 -
3.《沁园春 赠春谷清禅师》 元·李道纯
智断坚刚,奋心决烈,便透玄关。
把杀人手段,轻轾拈出,活人刀子,慢慢教看。
一剑当空,万缘俱扫,方信道瞿昙即老聃。
玄夙播,看春生寒谷,觌面慈颜。 -
4.《偈颂一百六十首》 宋·释宗杲
出队半个月,眼不见鼻孔。
失却祖师禅,识得个骨董。 -
5.《素羹》 宋·范成大
毡芋凝酥敌少城,土薯割玉胜南京。
合和二物归藜糁,新法侬家骨董羹。 -
6.《岁暮书怀》 宋·陆游
世事从来不可常,把茆犹幸得深藏。
床头酒瓮寒难熟,瓶里梅花夜更香。
薄命元知等蝉翼,畏途何处不羊肠?诗成读罢仍无用,聊满山家骨董囊。 -
7.《奉送径山无畏考勤人谒吴兴蒋使君无畏能作诗》 宋·毛滂
一生凛凛伴龙湫,末后飘飘逐置邮。
老屋相安真喣沫,扁舟独往亦浮沤。
晴沙照影支离晚,寒研磨烟骨董秋。
八月惊潮翻口角,铃斋说似古裴休。 -
8.《别岁》 宋·吴泳
故乡於此时,酿熟岁猪肥。
骨董羹延客,屠酥酒饷儿。
灶涂醉司命,门帖画钟馗。
多少伤怀事,溪云带梦归。 -
9.《遣兴》 宋·方岳
莫怨乘桴道不行,身方否处道方亨。
大千世界愁中老,八万障门嗔上生。
了了不如都懡{左忄右罗},休休便是力修行。
夜缸酒熟谁堪唤,共啜人间骨董羹。 -
10.《南华寺五首》 宋·李昴英
西方骨董南方宝,留镇曹溪几百年。
自是后人当不得,有如翁者亦单传。