-
1.《蒿里行》 两汉·曹操
关东有义士,兴兵讨群凶。
初期会盟津,乃心在咸阳。
军合力不齐,踌躇而雁行。
势利使人争,嗣还自相戕。 -
2.《寄韦珩》 唐·柳宗元
初拜柳州出东郊,道旁相送皆贤豪。
回眸炫晃别群玉,独赴异域穿蓬蒿。
炎烟六月咽口鼻,胸鸣肩举不可逃。 -
3.《题圣果寺介亭诗》 宋·丘濬
金商肃肃淬龙渊,白晓挥开东北天。
天孙引下翡翠烟,层层堆列参井边。
便於裸壤蟠危巅,城雉岧峣暗接连。
地祇欲誇融结权,藓花斸破蛰虫迁。 -
4.《句》 宋·释义怀
衣穿瘦骨露,屋破看星眠。
-
5.《观静江山水呈陈鲁叟漕使》 宋·戴复古
桂林佳绝处,人道胜匡庐。
山好石骨露,洞多岩腹虚。
峥嵘势相敌,温厚气无馀。
可惜登临地,春风草木疏。 -
6.《九月晦日王村道中》 元·元好问
水涸沙仍湿,霜余草更幽。
烟花藏落景,山骨露清秋。
坐食知何益,行吟只自愁。
随阳见鸿雁,三叹惜淹留。 -
7.《八月二十日与馆中同舍游西湖作》 宋·葛立方
匏系坐蜗舍,秋光只檐楹。
悬知西湖佳,颇困官事婴。
今日复何日,采舟天外横。
木落山骨露,千螺倒澄瀛。
神仙勿浪求,玉京仍五城。 -
8.《冬日道间》 宋·黄公度
岁熟牛羊饱,村寒鸟兽呼。
霜馀山骨露,水落涧毛枯。
归艇收渔网,行人问酒垆。
微躯任南北,未觉旅怀孤。 -
9.《予久客思归以秋光都似宦情薄山色不如归意浓》 宋·仇远
人寄天地间,官爵寄所寄。
所寄本傥来,得丧亦常事。
何哉浅丈夫,以此芥胸次。
达人视为轻,譬彼摴蒲戏。 -
10.《喜晴》 宋·郭印
淫雨何淹久,朝阳四望晴。
云收山骨露,江落水痕生。
豁豁知人意,欣欣见物情。
天公因屏翳,勿使再纵横。 -
11.《石牛》 宋·释慧开
须弥为骨露织躯,头角峥嵘塞太虚。
大地耕翻无寸土,牧童鞭索岂能拘。 -
12.《思大禅师赞》 宋·释慧开
一生讨头不见,二生骨露皮穿。
三生造成地狱,全身活陷黄泉,七十二峰俱坐断,口吞佛祖在机先。 -
13.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
久病脚力衰,婴儿学移步。
丧尽目前机,辩得尘中主。
鼻直眼机,皮穿骨露。
驴不成兮马不成,且无描摸处。
赚镣僧繇吴道子。 -
14.《偈颂一百一十七首》 宋·释绍昙
跛脚阿师,弄蹄驴子。
一字关徒费分疏,栗棘蓬恣情吞吐。
凌灭祖师禅,函盖乾坤句。
孤危不立自孤危,万仞雪崖丰骨露。
十二峰前,斫额望汝。
洞山佛无光,无你扪摸处,无你栖泊处。 -
15.《人我担》 宋·释绍昙
骨露皮穿未肯休,冥机蛮触战蜗牛。
一肩人我都担了,遍界从教是髑髅。 -
16.《偈倾一百六十九首》 宋·释智朋
通身是病通身药,病去依前药自除。
木落秋空山骨露,何须一默对文殊。 -
17.《颂古一百首》 宋·释智愚
轻如毫未重如山,地角天涯去复还。
黄叶殒时风骨露,水边依旧石斓斑。 -
18.《雁山纪游七首·灵岩寺》 宋·薛嵎
千岩崚骨露,随怪各生形。
目力到天尽,心旌倚佛宁。
夜钟传谷杳,石气逼灯青。
崖腹猕猴住,多年性亦灵。 -
19.《纪梦游甘露寺(寺在京口北固山上)》 唐·陆龟蒙
昔卧嵩高云,云窗正寒夕。
披裘忽生梦,似到空王宅。
峨天一峰立,栏楯横半壁。
级倚绿巅差,关临赤霄辟。 -
20.《露华(碧桃)》 宋·王沂孙
绀葩乍坼。
笑烂漫娇红,不是春色。
换了素妆,重把青螺轻拂。
旧歌共渡烟江,却占玉奴标格。