-
1.《高唐赋》 先秦·宋玉
昔者楚襄王与宋玉游于云梦之台,望高之观,其上独有云气,崪兮直上,忽兮改容,须臾之间,变化无穷。
王问玉曰:“此何气也?”玉对曰:“所谓朝云者也。
”王曰:“何谓朝云?”玉曰:“昔者先王尝游高唐,怠而昼寝,梦见一妇人曰:‘妾,巫山之女也。
为高唐之客。 -
2.《蝶恋花·梦觉高唐云雨散》 宋·赵令畤
梦觉高唐云雨散。
十二巫峰,隔断相思眼。
不为旁人移步懒。
为郎憔悴羞郎见。
青翼不来孤凤怨。
露失桃源,再会终无便。
旧恨新愁无计遣。
情深何似情俱浅。 -
3.《经旧游·暂到高唐晓》 唐·张泌
暂到高唐晓又还,丁香结梦水潺潺。
不知云雨归何处,历历空留十二山。 -
4.《巫山高》 宋·范成大
湿云不收烟雨霏,峡船作滩梢庙矶。
杜鹃无声猿叫断,惟有饥鸦迎客飞。
西真功高佐禹迹,斧凿鳞皴倚天壁。
上有瑶簪十二尖,下有黄湍三百尺。
蔓花虯木风烟昏,藓佩翠帷香火寒
玉色頩颜不可干,人间错说高唐梦。 -
5.《蟾宫曲·梦中作》 元·郑光祖
半窗幽梦微茫,歌罢钱塘,赋罢高唐。
风入罗帏,爽入疏棂,月照纱窗。
缥缈见梨花淡妆,依稀闻兰麝余香。
唤起思量,待不思量,怎不思量! -
6.《巫山高(一作阎复本诗)》 唐·阎立本
君不见巫山高高半天起,绝壁千寻尽相似。
君不见巫山磕匝翠屏开,湘江碧水绕山来。
绿树春娇明月峡,红花朝覆白云台。
台上朝云无定所, -
7.《介甫作巫山高命光属和勉率成篇真不知量》 宋·司马光
巫山高,巫山之高高不极。
寒江西来曳练长,群峰森罗十二戟。
清狖悲号裂翠崖,老蛟怒门摧丹壁。
轻生重利三马客,一叶直冲高浪白。 -
8.《泰州人自徐神翁後多以奉道为事即今有周高唐》 宋·晁说之
沉沉方丈与蓬莱,桃李闻从海上开。
愁外烟波徒缥缈,梦中乡俗独徘徊。
不同下俚蹔时醉,自约高真定命杯。
可笑神仙今古异,今言先分古先材。 -
9.《巫山高》 宋·王铚
十二危峰隐寒雾,旁连三巴下三楚。
断崖青黄耸天壁,秀色暮茫接天路。
鼓瑟玉京嬉帝傍,下镇九渊称帝女。
冥心可见类相求,梦裹襄王契神遇。 -
10.《最高楼(春恨)》 宋·毛滂
新睡起,熏过绣罗衣。
梳洗了,百般宜。
东风淡荡垂杨院,一春心事有谁知。
苦留人,娇不尽,曲眉低。 -
11.《水龙吟(云意)》 宋·高观国
旧家心绪如云,乍舒乍卷初无定。
西郊载雨,东城隔雾,还开晴景。
爱恼花阴,喜移月地,朦胧清影。
任无心有意,溶溶曳曳,萧散处、有谁问。 -
12.《遇湖州妓宋态宜二首》 唐·李涉
曾识云仙至小时,芙蓉头上绾青丝。
当时惊觉高唐梦,唯有如今宋玉知。
陵阳夜会使君筵,解语花枝出眼前。
一从明月西沉海,不见嫦娥二十年。 -
13.《双燕儿(歇指调)》 宋·张先
榴花帘外飘红。
藕丝罩、小屏风。
东山别后,高唐梦短,犹喜相逢。
几时再与眠香翠,悔旧欢、何事匆匆。
芳心念我,也应那里,蹙破眉峰。 -
14.《采桑子》 宋·晏几道
芦鞭坠遍杨花陌,晚见珍珍。
疑是朝云。
来作高唐梦里人。
应怜醉落楼中帽,长带歌尘。
试拂香茵。
留解金鞍睡过春。 -
15.《殢人娇(钱卿席上赠侍人轻轻)》 宋·向子諲
白似雪花,柔于柳絮。
胡蝶儿、镇长一处。
春风骀荡,蓦然吹去。
得游丝、半空惹住。
波上精神,掌中态度。
分明是、彩云团做。
当年飞燕,从今不数。
只恐是、高唐梦中神女。 -
16.《浣溪沙》 宋·袁去华
一夕高唐梦里狂。
云情雨意两茫茫。
袖间依约去年香。
乳燕鸣鸠闲院落,垂杨芳草小池塘。
墙梢冉冉又斜阳。 -
17.《点绛唇》 宋·石孝友
杨柳腰肢,春来尚怯铢衣重。
眼波偷送。
笑把花枝弄。
雨帐云屏,一枕高唐梦。
春情动。
_人娇纵。
困亸钗横凤。 -
18.《浣溪沙》 宋·韩淲
忆把兰桡系柳堤。
斜风细雨一蓑衣。
夕阳回照断霞飞。
洛浦佩寒如隔日,高唐梦到又何时。
背人挑□独心知。 -
19.《楚宫春慢》 宋·仲殊
轻盈绛雪。
乍团聚同心,千点珠结。
画馆绣幄低飞,融融香彻。
笑里精神放纵,断未许、年华偷歇。 -
20.《楚宫春慢》 宋·仲殊
轻盈绛雪。
乍团聚同心,千点珠结。
画馆绣幄低飞,融融香彻。
笑里精神放纵,断未许、年华偷歇。