-
1.《啼鸟》 宋·欧阳修
穷山候至阳气生,百物如与时节争。
官居荒凉草树密,撩乱红紫开繁英。
花深叶暗耀朝日,日暖众鸟皆嘤鸣。
鸟言我岂解尔意,绵蛮但爱声可听。 -
2.《鸟散馀花落》 唐·孔温业
美景春堪赏,芳园白日斜。
共看飞好鸟,复见落馀花。
来往惊翻电,经过想散霞。
雨馀飘处处,风送满家家。
求友声初去,离枝色可嗟。
从兹时节换,谁为惜年华。 -
3.《啼鸟》 宋·欧阳修
我遭谗口身落此,每闻巧言宜可憎。
春到山城苦寂寞,把盏常恨无娉婷。
花开鸟语辄自醉,醉与花鸟为交朋。
花能嫣然顾我笑,鸟劝我饮非无情。
身闲酒美惜光景,惟恐鸟散花飘零。
可笑灵均楚泽畔,离骚憔悴愁独醒。 -
4.《鸟散馀花落》 唐·赵存约
春晓游禽集,幽庭几树花。
坐来惊艳色,飞去堕晴霞。
翅拂繁枝落,风添舞影斜。
彩云飘玉砌,绛雪下仙家。
分散音初静,凋零蕊带葩。
空阶瞻玩久,应共惜年华。 -
5.《鸟散馀花落》 唐·窦洵直
晚树春归后,花飞鸟下初。
参差分羽翼,零落满空虚。
风外清香转,林边艳影疏。
轻盈疑雪舞,仿佛似霞舒。
万片情难极,迁乔思有馀。
微臣一何幸,吟赏对寒居。 -
6.《游东田》 南北朝·谢朓
戚戚苦无悰,携手共行乐。
寻云陟累榭,随山望菌阁。
远树暖阡阡,生烟纷漠漠。
鱼戏新荷动,鸟散余花落。
不对芳春酒,还望青山郭。 -
7.《听董大弹胡笳声兼寄语弄房给事》 唐·李颀
蔡女昔造胡笳声,一弹一十有八拍。
胡人落泪沾边草,汉使断肠对归客。
古戍苍苍烽火寒,大荒沈沈飞雪白。
(沈 通:沉) -
8.《山斋独坐赠薛内史》 隋代·杨素
居山四望阻,风云竟朝夕。
深溪横古树,空岩卧幽石。
日出远岫明,鸟散空林寂。
兰庭动幽气,竹室生虚白。 -
9.《武功县中作三十首(一作武功县闲居)》 唐·姚合
县去帝城远,为官与隐齐。
马随山鹿放,鸡杂野禽栖。
绕舍惟藤架,侵阶是药畦。
更师嵇叔夜,不拟作书题。 -
10.《送高才卿出守嘉定》 宋·魏了翁
十年谁遣不宁侯,麇奔鸟散十七州。
余州蹙蹙能几许,史君今作载酒游。
诸公饮儁已濡首,眼前百事不挂口。
震风凌雨揭却屋,左蟹右杯犹在手。 -
11.《海上(四首)》 清·顾炎武
日入空山海气侵,秋光千里自登临。
十年天地干戈老,四海苍生吊哭深。
水涌神山来白鸟,云浮仙阙见黄金。
此中何处无人世,只恐难酬烈士心。 -
12.《舟中夜起》 宋·苏轼
微风萧萧吹菰蒲,开门看雨月满湖。
舟人水鸟两同梦,大鱼惊窜如奔狐。
夜深人物不相管,我独形影相嬉娱。
暗潮生渚吊寒蚓,落月挂柳看悬蛛。
此生忽忽忧患里,清境过眼能须臾。
鸡鸣钟动百鸟散,船头击鼓还相呼。 -
13.《见子瞻粲字韵诗和答三人四返不困而愈崛奇辄》 宋·黄庭坚
公才如洪河,灌注天下半。
风日未尝撄,昼夜圣所叹。
名世二十年,穷无歌舞玩。
入宫又见妒,徒友飞鸟散。 -
14.《还山宅》 唐·杨师道
暮春还旧岭,徙倚玩年华。
芳草无行径,空山正落花。
垂藤扫幽石,卧柳碍浮槎。
鸟散茅檐静,云披涧户斜。
依然此泉路,犹是昔烟霞。 -
15.《东都酺宴四首》 唐·张说
重华升宝历,轩帝眇闲居。
政成天子孝,俗返上皇初。
忘味因观乐,欢心寄合酺.自怜疲马意,恋恋主恩馀。
朱城尘曀灭,翠幕景情开。 -
16.《题元录事开元所居》 唐·刘长卿
幽居萝薜情,高卧纪纲行。
鸟散秋鹰下,人闲春草生。
冒风归野寺,收印出山城。
今日新安郡,因君水更清。 -
17.《同崔峒补阙慈恩寺避暑》 唐·卢纶
寺凉高树合,卧石绿阴中。
伴鹤惭仙侣,依僧学老翁。
鱼沉荷叶露,鸟散竹林风。
始悟尘居者,应将火宅同。 -
18.《晓思》 唐·王建
晓气生绿水,春条露霏霏。
林间栖鸟散,远念征人起。
幽花宿含彩,早蝶寒弄翅。
君行非晨风,讵能从门至。 -
19.《山中述怀》 唐·姚合
为客久未归,寒山独掩扉。
晓来山鸟散,雨过杏花稀。
天远云空积,溪深水自微。
此情对春色,尽醉欲忘机。 -
20.《寄陆隐君》 唐·顾非熊
相思迢递隔重城,鸟散阶前竹坞清。
定拟秋凉过南崦,长松石上听泉声。