-
1.《经乱离后天恩流夜郎忆旧游书怀赠江夏韦太守良宰》 唐·李白
天上白玉京,十二楼五城。
仙人抚我顶,结发受长生。
误逐世间乐,颇穷理乱情。
九十六圣君,浮云挂空名。 -
2.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
3.《舟行过白石见将使夜宿毛家林翌日到{上艹下》 宋·王炎
苍头倦晨炊,卯饭几及午。
溯流赤日中,舟子亦良苦。
鱼跃恋芳饵,鸥飞避鸣橹。
仙翁所退藏,好境自呈露。 -
4.《夏霖行》 明·吴世忠
女娲之墓波面悬,无人力补东南天。
雷公玉女不知天已漏,复鸣天鼓大笑于帝前。
江翻海倒地无轴,六鳌飞上层霄颠。
遂令万姓赤子为鱼鳖,三山五岳俱回旋。 -
5.《古风其三十九》 唐·李白
登高望四海。
天地何漫漫。
霜被群物秋。
风飘大荒寒。 -
6.《滕子京以真籙相示因以赠之》 宋·范仲淹
泰山采芝人,吏隐清淮滨。
金函秘实籙,奉之如高真。
谓子有仙志,兴言一相示。
叩头鸣天鼓,玉书粲然异。 -
7.《梦游沧海歌》 元·杨维桢
东海之东去国十万里,其洲名沧洲。
地方五百里,上有琼涛玉浪出没九岫如罗浮。
风光长如二三月,琪花玉树不识人间秋。
人鸟戏天鹿,昆吾鸣天球。 -
8.《梦游沧海歌》 元·杨维桢
东海之东,去国十万里,其洲名沧洲。
地方五百里,上有琼涛玉浪,出没九岫如罗浮。
风光长如二三月,琪花玉树不识人间秋。
人鸟戏天鹿,昆吾鸣天球。 -
9.《云门山投龙诗》 唐·赵居贞
晓登云门山,直上一千尺。
绝顶弥孤耸,盘途几倾窄。
前对竖裂峰,下临削成壁。
阳巘灵芝秀,阴崖半天赤。 -
10.《梅花引·耨银云》 宋·余观复
耨银云,锄璧月,栽得寒花寄愁绝。
阳和一点来天要,春满江南谁漏泄。