-
1.《寄萧二十三庆中》 唐·卢仝
萧乎萧乎,忆萧者嵩山之卢。
卢扬州,萧歙州。
相思过春花,鬓毛生麦秋。
千灾万怪天南道, -
2.《郊陶潜体诗十六首》 唐·白居易
不动者厚地,不息者高天。
无穷者日月,长在者山川。
松柏与龟鹤,其寿皆千年。
嗟嗟群物中,而人独不然。 -
3.《送客南迁》 唐·白居易
我说南中事,君应不愿听。
曾经身困苦,不觉语叮咛。
烧处愁云梦,波时忆洞庭。
春畬烟勃勃,秋瘴露冥冥。 -
4.《中元作》 唐·李商隐
绛节飘飖宫国来,中元朝拜上清回。
羊权须得金条脱,温峤终虚玉镜台。
曾省惊眠闻雨过,不知迷路为花开。
有娀未抵瀛洲远,青雀如何鸩鸟媒。 -
5.《颂古二十四首》 宋·释胜
摩天鸩鸟九头毒,护世那吒八臂长。
水自竹边流出冷,风从花里过来香。 -
6.《食河豚》 宋·周承勋
君不见楚王渡江萍如日,剖而食之甜似蜜。
河魨本自食杨花,花结浮萍萍结实。
又不见越王食鱠遗其馀。
中流化作王馀鱼。 -
7.《食河豚》 宋·周晞稷
君不见楚王渡东萍如日,剖而食之甜似蜜。
河魨本自食杨花,花结浮萍萍结实。
又不见越王食鱠遗其馀,中流化作王馀鱼。
河魨本是当年物,尚带西子胸前酥。 -
8.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
鸩鸟毛,蛊毒水。
毒不伤人,何妨服饵。
只有这些儿,含毒喷泉人,深入骨髓。 -
9.《偈颂一百零四首》 宋·释绍昙
鸩鸟毛,乌喙药。
毒无医,休动著。
轻动著,尽大地人,皮肤脱落。 -
10.《偈颂一百六十首》 宋·释宗杲
皎洁一轮,寒光万里。
灵利者叶落知秋,傝{鸩鸟换辱}者忠言逆耳。
休不休,已不已,小释迦有陷虎之机,老大虫却无牙齿。
当时一蹋岂造次,蓦然侄非偶尔。