-
1.《异鹊(并叙)》 宋·苏轼
熙宁中,柯侯仲常通守漳州,以救饥得民。
有二鹊栖其厅事,讫侯之去,鹊亦送之,漳人异焉。
为赋此诗。
昔我先君子,仁孝行于家。 -
2.《异鹊》 宋·苏轼
昔我先君子,仁孝行於家。
家有五亩园,么凤集桐花。
是时乌与鹊,巢*可俯拏。
忆我与诸儿,饲食观群呀。 -
3.《秋宵月下有怀》 唐·孟浩然
秋空明月悬,光彩露沾湿。
惊鹊栖未定,飞萤卷帘入。
庭槐寒影疏,邻杵夜声急。
佳期旷何许,望望空伫立。 -
4.《晚闻庭树鸦鸣有感》 宋·陆游
鸟鹊栖我庭,将旦辄散去;此岂厌所栖,亦以饮啄故。
一饥能驱人,扰扰无晨暮;不然亦已矣,岂乐尘土污。
我有茆三间,自少鲜外慕,力耕自足食,鸡豚亦可具。
晚虽误收召,疾走如脱兔。 -
5.《奉赠太常张卿二十韵(均)》 唐·杜甫
方丈三韩外,昆仑万国西。
建标天地阔,诣绝古今迷。
气得神仙迥,恩承雨露低。
相门清议众,儒术大名齐。 -
6.《题喜鹊栖树》 宋·赵琥
梳翎刷羽立高柯,不落人间小风罗。
一点通灵良不谬,檐头报我喜还多。 -
7.《冬日闲居二首》 明·张正蒙
夜永衾孤拥,檐深月半窥。
霜村鸡唱早,风树鹊栖迟。
旧社嗟摇落,新诗记别离。
挑灯坐不寐,无梦到天涯。 -
8.《遣兴》 宋·陆游
疗饥惟恃粥,动步已须人。
欲午犹支枕,经旬不过邻。
鹊栖寒自稳,鸥没远难驯。
莫笑谋身拙,黄冠学季真。 -
9.《雨夜四鼓起坐至明》 宋·陆游
门巷冷如冰,生涯淡似僧;小窗愁夜雨,孤影怯秋灯。
林鹊栖仍起,山童唤不应。
悠然坐待旦,息倦倚书縢。 -
10.《月下》 宋·陆游
月白庭空树影稀,鹊栖不稳绕枝飞。
老翁也学痴儿女,扑得流萤露湿衣。