-
1.《题听蛙轩》 宋·王迈
白杜诗人大方家,诗两牛腰书五车。
高谈世事坐扪虱,大扁丈在名听蛙。
我见东野低头拜,三年未了听蛙偿。
蛙有何好君赏音,从黾得蛙自尊大。 -
2.《见鹤吟》 宋·白玉蟾
纸上画仙挂古壁,朝朝暮暮被烟熏。
泥塑钟离木雕木,不见元皇大道君。
近来尘世无丹诀,哑口道人俱不说。
武夷散人不辱仙,只图一日三碗雪。 -
3.《和微之听妻弹别鹤操,因为解释其义,依韵加四句》 唐·白居易
义重莫若妻,生离不如死。
誓将死同穴,其奈生无子。
商陵追礼教,妇出不能止。
舅姑明旦辞,夫妻中夜起。 -
4.《更漏子(初秋雨后闻鹤唳)》 宋·毛滂
绿窗寒,清漏短。
帐底沈香火暖。
残烛暗,小屏弯。
云峰遮梦还。
那些愁,推不去。
分付一檐寒雨。
檐外竹,试秋声。
空庭鹤唤人。 -
5.《衡山何道士有诗声杨伯子监丞盛称之以杨所取》 宋·戴复古
道人幽吟岩壑底,伴晓猿啼秋鹤唳。
自陶情性乐天真,一心不作求名计。
一朝邂逅杨东山,诗声扬扬满世间。
东山才与诚斋敌,手腕中有万斛力。 -
6.《闻山中步虚声》 唐·施肩吾
何人步虚南峰顶,鹤唳九天霜月冷。
仙词偶逐东风来,误飘数声落尘境。 -
7.《赋得听松声》 唐·刘得仁
庭际微风动,高松韵自生。
听时无物乱,尽日觉神清。
强与幽泉并,翻嫌细雨并。
拂空增鹤唳,过牖合琴声。
况复当秋暮,偏宜在月明。
不知深涧底,萧瑟有谁听。 -
8.《船子和尚遗迹在华亭朱泾之间圭上人即其所诛》 宋·刘克庄
自昔吴僧标致清,经禅之外有诗名。
士衡止在东家住,恨不同听鹤唳声。 -
9.《观鹤》 宋·虞俦
仙格孤高老始成,临池爱刷羽毛轻。
未看月下婆娑舞,且听风前嘹唳声。
向人自在有真态,伴我官间无俗情。
少待相将林下去,携筇更引鹿同行。 -
10.《行路难三首》 唐·李白
金樽清酒斗十千,玉盘珍羞直万钱。
停杯投箸不能食,拔剑四顾心茫然。
欲渡黄河冰塞川,将登太行雪满山。
闲来垂钓碧溪上,忽复乘舟梦日边。 -
11.《池鹤二首》 唐·白居易
高竹笼前无伴侣,乱鸡群里有风标。
(乱鸡群里 一作:乱群鸡里)
低头乍恐丹砂落,晒翅常疑白雪消。
转觉鸬鹚毛色下,苦嫌鹦鹉语声娇。 -
12.《和潘叔治题刘道士房画薛稷六鹤图六首其三唳》 宋·梅尧臣
引吭向层霄,声闻期在耳。
鼓吻意岂疏,知音何已矣。
安得九皋同,流响入万里。 -
13.《春月白鹤吟寄魏鹤山》 宋·王迈
鹤去兮渠阳,发衣佤相羊。
啄芳洲兮饮碧湘。
如青城之棲兮流矢中伤。
鹤来兮钱塘,朱顶兮昂藏。 -
14.《鹤媒歌》 唐·陆龟蒙
偶系渔舟汀树枝,因看射鸟令人悲。
盘空野鹤忽然下,背翳见媒心不疑。
媒闲静立如无事,清唳时时入遥吹。 -
15.《病鹤吟上黄尚书》 宋·刘宰
五湖浩荡平沙暖,病鹤摧颓翅翎短。
万里空怀宿昔心,忘机已结沙鸥伴。
华表飞来辽海仙,人间嘉会恰千年。
一声嘹唳九关傅,虎豹避易不敢前。 -
16.《秋日夔府咏怀奉寄郑监李宾客一百韵》 唐·杜甫
绝塞乌蛮北,孤城白帝边。
飘零仍百里,消渴已三年。
雄剑鸣开匣,群书满系船。
乱离心不展,衰谢日萧然。 -
17.《秋日夔府咏怀奉寄郑监李宾客一百韵》 唐·杜甫
绝塞乌蛮北,孤城白帝边。
飘零仍百里,消渴已三年。
雄剑鸣开匣,群书满系船。
乱离心不展,衰谢日萧然。 -
18.《鸣鹤山》 宋·翁仲德
沧海东头鹤阜高,仙人骑鹤下林坳。
一声唳起扬州去,华表空余月下巢。 -
19.《谢柳太博惠鹤》 宋·范仲淹
新诗遗鹤指真经,对此仙标讵敢轻。
万里华亭思去伴,千年辽海识归程。
鸡群与处曾非辱,鹏路将翔孰谓荣。
独爱九臯嘹唳好,声声天地为之清。 -
20.《赠陈高士琴歌》 宋·白玉蟾
昨夜西风起白苹,从前湖海几酸辛。
感今怀古无限事,拄颊闲思一怆神。
琼窟先生鼓玉琴,一调一弄符我心。
屈平宋玉不可挽,西风黄叶为知音。