-
1.《黄天荡》 元·张宪
昆明劫烧成灰火,临平葑湖拨不开。
黄泥万顷下无底,海眼一丝通往来。
南徐江边海鰌走,江神顿足黄龙吼。
便翻银汉濯泥沙,要使妖蛇先授首。 -
2.《黄天荡怀古》 清·黄燮清
八千劲旅走熊罴,曾断金人十万师。
骢马宣威临阵日,羯胡丧胆渡江时。
风鸣环佩军中鼓,谷暗云霞战士旗。
从古庸臣好和议,寒潮呜咽使人悲。 -
3.《黄天荡阻风》 宋·薛师心
野泊几人愁,浮踪果是沤。
轻舠同一羽,高浪即三秋。
欹枕江声震,开篷雨脚收。
风波身漫涉,何处有安流。 -
4.《题江贯道山水十绝》 宋·刘克庄
半夜黄天荡,楼船雪浪中。
当年草檄客,今日负樵翁。 -
5.《扬州过雪呈祝静得二首》 宋·黎廷瑞
六合沉冥四壁空,梦魂只绕楚云东。
明当挂席黄天荡,卧看茫茫柳絮风。 -
6.《病中谢客》 宋·项安世
方丈山中太史公,二年湖海困飘蓬。
黄天荡里逢惊浪,百里荒前阻逆风。
已到乡闾犹梦魇,每闻车马使心忪。
客来但道先生病,自教譍门两秃童。 -
7.《浣溪沙·淡荡春光寒食天》 宋·李清照
淡荡春光寒食天,玉炉沉水袅残烟。
梦回山枕隐花钿。
海燕未来人斗草,江梅已过柳生绵。
黄昏疏雨湿秋千。 -
8.《鹤冲天·黄金榜上》 宋·柳永
黄金榜上,偶失龙头望。
明代暂遗贤,如何向。
未遂风云便,争不恣狂荡。
何须论得丧?才子词人,自是白衣卿相。 -
9.《经乱离后天恩流夜郎忆旧游书怀赠江夏韦太守良宰》 唐·李白
天上白玉京,十二楼五城。
仙人抚我顶,结发受长生。
误逐世间乐,颇穷理乱情。
九十六圣君,浮云挂空名。 -
10.《天门》 两汉·佚名
天门开,詄荡荡,穆并骋,以临飨。
光夜烛,德信著,灵浸鸿,长生豫。
太朱涂广,夷石为堂,饰玉梢以舞歌,体招摇若永望。
星留俞,塞陨光,照紫幄,珠烦黄。 -
11.《自淇涉黄河途中作十三首》 唐·高适
川上常极目,世情今已闲。
去帆带落日,征路随长山。
亲友若云霄,可望不可攀。
于兹任所惬,浩荡风波间。 -
12.《题黄大痴天池石壁图》 明·高启
黄大痴,滑稽玩世人不知。
疑似阿母傍,再谪偷桃儿。
平生好饮复好画,醉后洒墨秋淋漓。
尝为弟子李少翁,貌得华山绝顶之天池。 -
13.《天游峰》 宋·魏麟一
冰海濯足来天游,万里云气随青牛。
盘车沾沾星斗湿,手卷风雨藏金瓯。
玲珑珊瑚树,记得西王母挂玉钩。
几时化作小玉船,一叶荡荡随天流。 -
14.《黄河行》 元·贡泰父
黄河水,水阔无边深无底,其来不知几千里。
或云昆仑之山出西纪,元气融结自兹始。
地维崩兮天柱折,于是横奔逆激日夜流不已。
九功歌成四载止,黄熊化作苍龙尾。 -
15.《有酒十章》 唐·元稹
有酒有酒鸡初鸣,夜长睡足神虑清。
悄然危坐心不平,浩思一气初彭亨。
澒洞浩汗真无名,胡不终浑成。 -
16.《有酒十章》 唐·元稹
有酒有酒鸡初鸣,夜长睡足神虑清。
悄然危坐心不平,浩思一气初彭亨。
澒洞浩汗真无名,胡不终浑成。 -
17.《次韵孔毅甫久旱已而甚雨三首》 宋·苏轼
饥人忽梦饭甑溢,梦中一饱百忧失。
只知梦饱本来空,未悟真饥定何物。
我生无田食破砚,尔来砚枯磨不出。
去年太岁空在酉,傍舍壶浆不容乞。 -
18.《天道夷简行》 宋·释文珦
天道夷简,荡荡巍巍。
人心不然,大行险巘。
转眼翻覆,诚不易知。
忠或见疏,信或见疑。 -
19.《黄西有以清江李侯书来袁见招不果就既去西有》 宋·赵文
地僻谷自淳,此世有羲轩。
行携二三子,读书秋树根。
不拟山水窟,忽枉君侯轓。
携持贵人意,仆口不惮烦。 -
20.《五月旦日与黄仲珍雷景阳酌于维扬抵暮出城晓》 明·陶安
荡舟竹西闻好歌,飘如仙槎泛银河。
青楼傍市卷朱箔,舞裾绿皱如春波。
香消红药采鸾去,其如青镜寂寞何。
金盘露清笋牙白,小住半日非蹉跎。