-
1.《黄葛篇》 唐·李白
黄葛生洛溪,黄花自绵幂。
青烟蔓长条,缭绕几百尺。
闺人费素手,采缉作絺绤。
缝为绝国衣,远寄日南客。
苍梧大火落,暑服莫轻掷。
此物虽过时,是妾手中迹。 -
2.《采葛行》 宋·吴泳
黄葛溪上生,青条谷中垂。
薄言采其丝,缉彼綌与絺。
缝作公子裳,远寄闺人思。
絺兮凄以风,不值当暑时。 -
3.《葛帐》 宋·方岳
水纹湘簟碧云厨,从旧诗穷一例无。
豹脚群飞相料理,尘毛并落不支吾。
泠然欲作乘风兴,老去谁临却暑图。
付与北窗黄葛帐,逍遥略与世人俱。 -
4.《黄头郎》 唐·李贺
黄头郎,捞拢去不归。
南浦芙蓉影,愁红独自垂。
水弄湘娥珮,竹啼山露月。
玉瑟调青门,石云湿黄葛。
沙上蘼芜花,秋风已先发。
好持扫罗荐,香出鸳鸯热。 -
5.《呈痴绝庵主颂》 宋·徐敏子
痴绝有庵不肯住,弄老挑云径山去。
地水火风分裂时,亲书赠予黄葛布。
蜕封读罢咽无语,会得龙须能辟暑。
岂知玉骨本清凉,书则珍藏布不取。 -
6.《岩下放言五首之灵椿台》 宋·黄庭坚
苍苔古木,相依涧壑之滨;黄葛女萝,自致风云之上。
人就阴而息迹,鸟投暮而来归。
水影林光,常相助发,溪声斧响,直下称提。 -
7.《和张沙河招饮》 宋·黄庭坚
张侯耕稼不逢年,过午未炊儿女煎。
腹里虽盈五车读,囊中能有几钱穿。
况闻縕素尚黄葛,可怕雪花铺白毡。
谁料丹徒布衣得,今朝忽有酒如川。 -
8.《昌谷诗(五月二十七日作)》 唐·李贺
昌谷五月稻,细青满平水。
遥峦相压叠,颓绿愁堕地。
光洁无秋思,凉旷吹浮媚。
竹香满凄寂,粉节涂生翠。 -
9.《新构亭台,示诸弟侄》 唐·白居易
平台高数尺,台上结茅茨。
东西疏二牖,南北开两扉。
芦帘前后卷,竹簟当中施。
清泠白石枕,疏凉黄葛衣。 -
10.《山居》 唐·鲍溶
窈窕垂涧萝,蒙茸黄葛花。
鸳鸯怜碧水,照影舞金沙。 -
11.《南昌道中》 唐·陈陶
古道夤缘蔓黄葛,桓伊冢西春水阔。
村翁莫倚横浦罾,一半鱼虾属鹈獭。 -
12.《卜算子·夜月照西风》 元·善住
夜月照西风,露冷梧桐落。
扬子江头朔雁飞,黄葛终难着。
促织吊青灯,远梦惊初觉。
拟抚窗前绿绮琴,寂寞无弦索。 -
13.《夏日》 宋·陆游
黄葛蚊厨睡欲成,高槐阴转暑风清。
倚床奴子垂头坐,摇手孙儿小步行。 -
14.《谩兴》 宋·姜特立
乌藤黄葛一山癯,万事从人笑阔迂。
作计尚余诗气习,遣閒须著睡工夫。 -
15.《乍热》 宋·董嗣杲
树禽苦叫不如归,午睡醒时已落晖。
新暑渐回身尚客,此无黄葛可裁衣。 -
16.《夏日山居好十首》 宋·舒岳祥
夏日山居好,虫鸣山更幽。
青鞋紫藤杖,玉醴绿翁瓯。
飞露吹黄葛,凉风洒白头。
已知时雨顺,更有虎狼忧。 -
17.《葛覃》 先秦·佚名
葛之覃兮,施于中谷,维叶萋萋。
黄鸟于飞,集于灌木,其鸣喈喈。
葛之覃兮,施于中谷,维叶莫莫。
是刈是濩,为絺为綌,服之无斁。
言告师氏,言告言归。
薄污我私,薄浣我衣。
害浣害否?归宁父母。 -
18.《和李尹种葛》 唐·戎昱
弱质人皆弃,唯君手自栽。
藟含霜后竹,香惹腊前梅。
拟托凌云势,须凭接引材。
清阴如可惜,黄鸟定飞来。 -
19.《和李尹种葛》 唐·戎昱
弱质人皆弃,唯君手自栽。
藟含霜后竹,香惹腊前梅。
拟托凌云势,须凭接引材。
清阴如可惜,黄鸟定飞来。 -
20.《送诸葛觉往随州读书(李繁时为随州刺史宰相泌之子也)》 唐·韩愈
邺侯家多书,插架三万轴。
一一悬牙签,新若手未触。
为人强记览,过眼不再读。
伟哉群圣文,磊落载其腹。