-
1.《和黄门相公诏还题石门洞(黄门,武元衡也)》 唐·郑馀庆
紫氛随马处,黄阁驻车情。
嵌壑惊山势,周滩恋水声。
地分三蜀限,关志百牢名。
琬琰攀酬郢,微言鼎饪情。 -
2.《郑佥判取苏黄门图史园囿文章鼓吹之语为韵见》 宋·方岳
我本耕田夫,老矣纡郡章。
头童齿欲豁,顾视俱茫茫。
胸中了无有,宁敢高颉颃。
牧民如牧羊,惟恐隳官常。 -
3.《徐黄门画》 明·张羽
黄门给事三十余,面如红玉少有须。
风骨岂是山泽臞,问着只爱山中居。
前年版下鹤头书,征起直上青云衢。
文华堂高凌紫虚,出入侍从陪金舆。 -
4.《送严黄门拜御史大夫再镇蜀川兼觐省》 唐·岑参
授钺辞金殿,承恩恋玉墀。
登坛汉主用,讲德蜀人思。
副相韩安国,黄门向子期。
刀州重入梦,剑阁再题词。 -
5.《郑佥判取苏黄门图史园囿文章鼓吹之语为韵见》 宋·方岳
挂冠与结绶,孰者为良图。
忍贫殊亦难,乃有山水娱。
一官落世网,耳目皆非吾。
以此裁量之,回也终不愚。 -
6.《郑佥判取苏黄门图史园囿文章鼓吹之语为韵见》 宋·方岳
肮脏自山林,伊优自朝市。
是耶其非欤,一笑付图史。
纷华勿与战,深沟闭坚垒。
岁月曾几何,折北俱披靡。 -
7.《郑佥判取苏黄门图史园囿文章鼓吹之语为韵见》 宋·方岳
澡身乎书圃,晞发於礼园。
静中观我生,父乾而母坤。
宁不自爱重,日夕声利昏。
前修亦人耳,而我何沄沄。 -
8.《郑佥判取苏黄门图史园囿文章鼓吹之语为韵见》 宋·方岳
我观众草树,等是气所囿。
蓬茅一何荒,桃李一何秀。
荣悴固不齐,受命了无缪。
所以山中人,翩然拂归袖。 -
9.《郑佥判取苏黄门图史园囿文章鼓吹之语为韵见》 宋·方岳
往年郑子真,口语挂吏文。
宁知世间事,变化纷如云。
有司出纳吝,但守吾见闻。
参互漏一钱,怒气欲嚼龈。 -
10.《郑佥判取苏黄门图史园囿文章鼓吹之语为韵见》 宋·方岳
吾仕竟三黜,吾气竟再鼓。
百年会有极,等作一捧土。
宁当友鱼虾,勿谓怒豺虎。
静中试遐观,一一皆自取。 -
11.《郑佥判取苏黄门图史园囿文章鼓吹之语为韵见》 宋·方岳
他山有高梧,摵摵入凉吹。
物情竞趋新,不觉失故翠。
吾生夫何如,坐为有身累。
青山久蹉跎,白发竟憔悴。 -
12.《和崔黄门寓直夜听蝉之作》 唐·张九龄
蝉嘶玉树枝,向夕惠风吹。
幸入连宵听,应缘饮露知。
思深秋欲近,声静夜相宜。
不是黄金饰,清香徒尔为。 -
13.《故赵王属赠黄门侍郎上官公挽词二首》 唐·宋之问
韦门旌旧德,班氏业前书。
谪去因丞相,归来为婕妤。
周原乌相冢,越岭雁随车。
冥漠辞昭代,空怜赋子虚。 -
14.《秋夜寓直中书呈黄门舅》 唐·苏颋
帘栊上夜钩,清列听更筹。
忽共鸡枝老,还如骑省秋。
循庭喜三入,对渚忆双游。
紫绂名初拜,黄缣迹尚留。
月舒当北幌,云赋直东楼。
恩渥迷天施,童蒙慰我求。
迟君台鼎节,闻义一承流。 -
15.《奉宇文黄门融酒》 唐·张说
圣德垂甘露,天章下大风。
又乘黄阁赏,愿作黑头公。 -
16.《季夏送乡弟韶陪黄门从叔朝谒》 唐·杜甫
令弟尚为苍水使,名家莫出杜陵人。
比来相国兼安蜀,归赴朝廷已入秦。
舍舟策马论兵地,拖玉腰金报主身。
莫度清秋吟蟋蟀,早闻黄阁画麒麟。 -
17.《和黄门武相公诏还题石门洞》 唐·赵宗儒
益部恩辉降,同荣汉相还。
韶芳满归路,轩骑出重关。
望日朝天阙,披云过蜀山。
更题风雅韵,永绝翠岩间。 -
18.《乾元初,严黄门自京兆少尹贬牧巴郡…十四韵刻于石壁》 唐·羊士谔
石座双峰古,云泉九曲深。
寂寥疏凿意,芜没岁时侵。
绕席流还壅,浮杯咽复沉。
追怀王谢侣,更似会稽岑。 -
19.《题郡南山光福寺寺即严黄门所置…即郄拾遗之词也》 唐·羊士谔
传闻黄阁守,兹地赋长沙。
少壮称时杰,功名惜岁华。
岩廊初建刹,宾从亟鸣笳。
玉帐空严道,甘棠见野花。
碑残犹堕泪,城古自归鸦。
籍籍清风在,怀人谅不遐。 -
20.《輓苏黄门子由》 宋·王鞏
已矣东门路,空悲未尽情。
交亲逾四纪,忧患共平生。
此去音容隔,徒多涕泪横。
蜀山千万叠,何处是佳城。