-
1.《连句多暇赠陆三山人》 唐·耿湋
一生为墨客,几世作茶仙。
——耿湋
喜是攀阑者,惭非负鼎贤。
——陆羽 -
2.《谢阮儒隐为画墨梅床屏》 宋·王迈
想当争衣盘礴下笔时,吸取清气入肝脾。
先融雪岭作墨黑池,坐变秋阳成春晖。
使我初见浑不疑,旋觉风骨全是颜容非。
恍如晏支马上坐明妃,缁尘生汗白玉肌。 -
3.《奉和晦日幸昆明池应制》 唐·李乂
玉辂寻春赏,金堤重晦游。
川通黑水浸,地派紫泉流。
晃朗扶桑出,绵联杞树周。
乌疑填海处,人似隔河秋。
劫尽灰犹识,年移石故留。
汀洲归棹晚,箫鼓杂汾讴。 -
4.《天池》 唐·杜甫
天池马不到,岚壁鸟才通。
百顷青云杪,层波白石中。
郁纡腾秀气,萧瑟浸寒空。
直对巫山出,兼疑夏禹功。 -
5.《池上早春,即事招梦得》 唐·白居易
老更惊年改,闲先觉日长。
晴熏榆荚黑,春染柳梢黄。
云破山呈色,冰融水放光。
低平稳船舫,轻暖好衣裳。 -
6.《池鹤八绝句·乌赠鹤》 唐·白居易
与君白黑大分明,纵不相亲莫见轻。
我每夜啼君怨别,玉徽琴里忝同声。 -
7.《重游飞泉观题故梁道士宿龙池》 唐·许浑
西岩泉落水容宽,灵物蜿蜒黑处蟠。
松叶正秋琴韵响,菱花初晓镜光寒。
云开星月浮山殿,雨过风雷绕石坛。
仙客不归龙亦去,稻畦长满此池干。 -
8.《墨池记》 宋·曾巩
临川之城东,有地隐然而高,以临于溪,曰新城。
新城之上,有池洼然而方以长,曰王羲之之墨池者,荀伯子《临川记》云也。
羲之尝慕张芝,临池学书,池水尽黑,此为其故迹,岂信然邪? 方羲之之不可强以仕,而尝极东方,出沧海,以娱其意于山水之间;岂其徜徉肆恣,而又尝自休于此邪?羲之之书晚乃善,则其所能,盖亦以精力自致者,非天成也。
然后世未有能及者,岂其学不如彼邪?则学固岂可以少哉,况欲深造道德者邪? 墨池之上,今为州学舍。 -
9.《墨池发祥诗呈蒋教》 宋·刘名世
城头学宫高巍巍,中有方井号墨池。
穷冬不竭春不溢,往往石眼通江湄。
故老相传右军宅,涤砚濡毫向池侧。
兰亭绝笔迹成尘,此间池水犹能黑。 -
10.《葛岭贾似道园池》 宋·汤仲友
檀板歌残陌上花,过墙荆棘刺檐牙。
指挥已失铁如意,赐予宁存玉辟邪。
败屋春归无主燕,废池雨产在官蛙。
木棉庵外尤愁绝,月黑夜深闻鬼车。