-
121.《寄章允载兼柬项思复》 明·宋璲
忆昔到京畿,与子寓官廨。
一见即相欢,不翅旧交快。
维时困道涂,驱车久行迈。
忽逢弛担初,欣若身脱械。 -
122.《北窗》 宋·陆游
晏婴长不满五尺,淳于饮能至一石。
老无功名未足叹,滑稽玩世亦非昔。
当年交友倾一时,谁料蓬门今寂寂!陈山李石千载士,早死当为天下惜。
斯文显晦端有命,道悠运促非人力。 -
123.《次韵苏翰林送黄师是赴两浙》 宋·张耒
昔见君纳妇,今见君抱孙。
先公力种德,子合大其门。
何为亦如我,有抱不得言。
峥嵘胸中气,默默自吐吞。 -
124.《听崇德君鼓琴》 宋·黄庭坚
月明江静寂寥中,大家敛袂抚孤桐。
古人已矣古乐在,彷佛雅颂之遗风。
妙手不易得,善听良独难。
犹如优昙华,时一出世间。 -
125.《对雪感怀呈翟使君冯中允同年》 宋·王禹偁
岁暮山城雪,民和岁有秋。
深闻五袴咏,聊减贰车愁。
凌乱藏溪寺,霏微酒郡楼。
冻宜粘酒旆,香好试茶瓯。 -
126.《寄孙莘老》 宋·王令
默默曹自得,劳劳非吾任。
不与君子逢,谁复明此心。
偶客来自南,口有千里音。
知无木索勤,颇复山水吟。 -
127.《招隐(五首)》 明·刘基
流水千百折,白云三四峰。
上有喷壑泉,下有凌霜松。
中有一老人,坐啸岩间风。
素发垂两肩,朱颜映青瞳。 -
128.《西省海棠(有序)》 明·杨基
山西公子虬髯客,到处寻梅认香白。
春风省掖海棠开,暂去还来抛不得。
嗟我有癖常自笑,不意逢君同此癖。
晓窗云暖风日妍,数朵娉婷春半拆。 -
129.《谢孙奉职惠胡德墨》 宋·陈师道
奚李风流尽,法传外诸孙。
常山陈赡子,怀抱自高攑。
孰云胜潘翁,惟眉山公言。
四海未尽试,一变归九原。 -
130.《泽畔吟》 宋·曹勋
驾文螭兮翔九天,天路远兮中道还。
邈故国兮怀所安,心耻耻兮循江干。
纫秋兰以为裳兮,采杞菊以为餐。
望佳人之不来兮,暗修途之莫前。 -
131.《前纪时行》 宋·陈著
孟春朔日雷声发,雷后兼旬雨不歇。
仲春之朔近春分,一夜风雪四山白。
丰歉气候看春头,乃今变异连两月。
阴阳磅礴天地閒,自有常程更闭泄。 -
132.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
默默家内,如如规矩。
妙不可以言传,真不可以相取。
明白月壶,廓清天宇。
物我情忘兮谁分尔汝。 -
133.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
默默工夫,心田自锄。
醭生唇上满,泥斲鼻头余。
少林何曾说话,曹溪不识文书。
谁言伎俩浑无巧,自信家风也不疏。 -
134.《八月十五日象自江东止田园移庄…诗三首(俱见王维集)》 唐·卢象
谢病始告归,依然入桑梓。
家人皆伫立,相候衡门里。
畴类皆长年,成人旧童子。
上堂家庆毕,愿与亲姻迩。 -
135.《卧病》 唐·孟郊
贫病诚可羞,故床无新裘。
春色烧肌肤,时餐苦咽喉。
倦寝意蒙昧,强言声幽柔。
承颜自俯仰,有泪不敢流。
默默寸心中,朝愁续莫愁。 -
136.《采诗官-监前王乱亡之由也》 唐·白居易
采诗官,采诗听歌导人言。
言者无罪闻者诫,下流上通上下泰。
周灭秦兴至隋氏,十代采诗官不置。 -
137.《寄行简》 唐·白居易
郁郁眉多敛,默默口寡言。
岂是愿如此,举目谁与欢。
去春尔西征,从事巴蜀间。
今春我南谪,抱疾江海壖。 -
138.《遣怀》 唐·白居易
乐往必悲生,泰来由否极。
谁言此数然,吾道何终塞。
尝求詹尹卜,拂龟竟默默。
亦曾仰问天,天但苍苍色。 -
139.《记事》 唐·陆龟蒙
本作渔钓徒,心将遂疏放。
苦为饥寒累,未得恣闲畅。
去年十二月,身住霅溪上。
病里贺丰登,鸡豚聊馈饷。 -
140.《和刘伯温秋怀韵(四首·刘《旅兴》五十首中》 明·宋濂
浚川泉窦疏,不浚川乃塞。
凿牖漏檐明,弗凿坐深黑。
感此益自愧,空负躯七尺。
近方学心斋,万动一时寂。
面对天阙山,终日如宾客。
默默两无言,岩姿澹将夕。
¤