-
41.《七言》 唐·吕岩
周行独力出群伦,默默昏昏亘古存。
无象无形潜造化,有门有户在乾坤。
色非色际谁穷处,空不空中自得根。 -
42.《五言》 唐·吕岩
悟了长生理,秋莲处处开。
金童登锦帐,玉女下香阶。
虎啸天魂住,龙吟地魄来。
有人明此道,立使返婴孩。 -
43.《幽通赋》 两汉·班固
系高顼之玄胄兮,氏中叶之炳灵。
飖颽风而蝉蜕兮,雄朔野以扬声。
皇十纪而鸿渐兮,有羽仪于上京。
巨滔天而泯夏兮,考遘愍以行谣。 -
44.《沁园春》 宋·朱敦儒
七十衰翁,告老归来,放怀纵心。
念聚星高宴,围红盛集,如何著得,华发陈人。
勉意追随,强颜陪奉,费力劳神恐未真。
君休怪,近频辞雅会,不是无情。 -
45.《咏利城山居》 魏晋·支遁
五岳盘神基,四渎涌荡津。
动求目方智,默守标静仁。
苟不宴出处,托好有常因。
寻元存终古,洞往想逸民。 -
46.《九章》 先秦·屈原
惜诵
惜诵以致愍兮,发愤以抒情。
所作忠而言之兮,指苍天以为正。
令五帝使折中兮,戒六神与向服。 -
47.《芙蓉女儿诔》 清·曹雪芹
维太平不易之元,蓉桂竞芳之月,无可奈何之日,怡红院浊玉,谨以群花之蕊,冰鲛之縠,沁芳之泉,枫露之茗,四者虽微,聊以达诚申信,乃致祭于白帝宫中抚司秋艳芙蓉女儿之前曰:窃思女儿自临浊世,迄今凡十有(通“又)”六载。
其先之乡籍姓氏,湮沦而莫能考者久矣。
而玉得于衾枕栉沐之间,栖息宴游之夕,亲昵狎亵,相与共处者,仅五年八月有奇。
忆女儿曩生之昔,其为质则金玉不足喻其贵,其为性则冰雪不足喻其洁,其为神则星日不足喻其精,其为貌则花月不足喻其色。 -
48.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
49.《诫外甥书》 魏晋·诸葛亮
夫志当存高远,慕先贤,绝情欲,弃凝滞,使庶几之志,揭然有所存,恻然有所感;忍屈伸,去细碎,广咨问,除嫌吝,虽有淹留,何损于美趣,何患于不济。
若志不强毅,意不慷慨,徒碌碌滞于俗,默默束于情,永窜伏于凡庸,不免于下流矣! -
50.《乔山人善琴》 清·徐珂
国初,有乔山人者善弹琴。
精于指法,尝得异人传授。
每于断林荒荆间,一再鼓之,凄禽寒鹘,相和悲鸣。
后游郢楚,于旅中独奏洞庭之曲。 -
51.《与元九书》 唐·白居易
月日,居易白。
微之足下:自足下谪江陵至于今,凡枉赠答诗仅百篇。
每诗来,或辱序,或辱书,冠于卷首,皆所以陈古今歌诗之义,且自叙为文因缘,与年月之远近也。
仆既受足下诗,又谕足下此意,常欲承答来旨,粗论歌诗大端,并自述为文之意,总为一书,致足下前。 -
52.《九章之九 悲回风》 先秦·屈原
悲回风之摇蕙兮,心冤结而内伤;
物有微而陨性兮,声有隐而先倡。
夫何彭咸之造思兮,暨志介而不忘;
万变其情岂可盖兮,孰虚伪之可长? -
53.《缘识》 宋·宋太宗
意生於物外,心依染病恨,正持闲语默,清净法中存。
-
54.《和此阳先生感兴诗二十首》 宋·刘黻
默观羲圣书,先天著复坤。
画画妙理具,森立河图文。
宇宙斡生意,日月棕辞奔。
乘承著不息,反穷性存存。
透彼名利关,沿此道义门。
用功不精密,频复何由敦。 -
55.《三月三日期黄许二山人游览不至因寄》 明·张羽
曜灵无停机,四序互相更。
唯有暮春节,在昔重其名。
姬旦城洛邑,多士方来并。
羽觞随流波,逸语存遗声。 -
56.《和答刘習之见赠》 宋·王文孙
先天奥学果何傅,造化机缄存阖闢。
精微惝恍入神范,天地谓可俄而测。
奥从二画抉秘蕴,乾元庶物因首出。
阳推阴荡六子成,致用坎离为月日。 -
57.《嵩山下至德祠》 宋·吴文忠
脱蹤岐阳迹已幽,默全忠孝复何求。
文身幸获辞姬祚,端委犹能化列侯。
无语存商先叩马,有心迓命待归牛。
象贤再见延陵季,十字碑题至德俟。 -
58.《歌两淮》 宋·员兴宗
君不见北风吹淮风浪黑,铁马千群凝一色。
当时庙论孰经济,将相无言潜动魄。
或云南纪当何忧,今代诸葛身姓刘。
陆下唤取守淮甸,彼有胜算逾干矛。 -
59.《过玄明宫故址有伤往事六十韵》 明·马汝骥
白日登遥陌,玄明问故宫。
变桑徒霭霭,秀麦只芃芃。
伊昔虞廷上,兹阉汉幄中。
腹心推帝主,权位窃奸雄。 -
60.《同寅章德懋黄仲昭庄孔易以言事去职为之太息》 明·倪岳
悠悠往事不堪论,默默穷愁泪暗吞。
敢向明时伤远谪,独怜壮志付空言。
楚人但识湘闾去,汉室谁知汲黯存。
愧我同官未同事,端居真已负君恩。