-
81.《史佐才读书堂》 宋·王之道
我闻轮人扁,妙解书中义。
当其听读书,默识圣人意。
忽然释椎凿,有问发兹秘。
虽云圣人语,糟粕岂精粹。 -
82.《独坐》 宋·韩维
雪屋生寒劲,风灯落烬频。
惊号独过雁,默坐未眠人。
世事存伤没,年华故换新。
还将寂寞意,强与冻醪亲。 -
83.《滍城》 宋·韩维
駸駸二三骑,南并横山去。
山穷远川出,始见滍阳树。
荒城萝茑合,表里无寸土。
但闻鸟啼声,不见鸟啼处。 -
84.《九日客散西轩》 宋·韩维
穷阎车马散,默坐吊孤影。
烟生竹町深,月出茅庐静。
道存轻外物,心寂丧前境。
即此之吾生,安知慕箕颍。 -
85.《通判国博中斋诗》 宋·强至
天下以中为大本,天地得中能自生。
古之圣贤一用中,政刑礼乐万事平。
於戏后世中道丧,政分宽猛刑重轻。
礼非俭陋则奢僭,乐不专一须锵铿。 -
86.《谢孙奉职惠胡德墨》 宋·陈师道
奚李风流尽,法传外诸孙。
常山陈赡子,怀抱自高攑。
孰云胜潘翁,惟眉山公言。
四海未尽试,一变归九原。 -
87.《足亭张康节南亭也台数尺亭在其上》 宋·李廌
人生天地间,海中一浮沤。
欲求无厌心,无乃不胜求。
知足有真乐,不然多悔尤。
浅儒急名誉,夸人矜智谋。 -
88.《雪峰道院》 宋·程公许
琅函真筌何所云,丈人嵯峨五岳尊。
矞云护耀魄宝,宝绳夜低天市垣。
琼瑶其上矗千仞,冰雪为人醒醉魂。
飞鸿没处杳难辨,饲虎遗迹应犹存。 -
89.《题会庆建福宫长歌》 宋·程公许
赤城峨峨五岳尊,帝命作镇西坤。
崇冈远自太白分,旁骞三峨下荆门。
黛面负扆如帝宸,群峰翼趋候临轩。
眈眈千柱楼云根,黍禾之福此骏奔。 -
90.《太宗皇帝处分手札御书赞》 宋·岳珂
於赫炎图,真主勃兴,人文其昌。
天开神机,海岳洗氛,龟龙发祥。 -
91.《林文节绍圣日记前帖赞》 宋·岳珂
史本乎公,不厌於复。
重观绍圣以来之记述,初无及于郑雍。
非亲札之具存,虽欲考之而孰从。
如王谊李祉之实迹,遍考史录, -
92.《仁宗皇帝二诗御汉体书赞》 宋·岳珂
鸿荒有开,昉颉鸟迹。
字学之兴,亦既象物。
汉有议郎,曰臣蔡邕。
帛书发奇,出淳古踪。 -
93.《题讷斋》 宋·方岳
世人但识三尺嘴,仪从秦横竟谁是。
澜翻口角欲悬河,秋崖听之归洗耳。
万言万当不如默,视吾舌存政须讷。
云根手筑月三间,是非付与西山笏。 -
94.《宣妙坟院古柏》 宋·卫宗武
古来乔木产墓宅,新甫之俦匪凡质。
风梳雨沐三百年,耸壑昂霄过千尺。
孤标屹立独擎天,繁柯偏重常倾日。
苍皮剥落节理坚,挺挺长虬初蜕骨。 -
95.《望蓬莱·修练者》 元·王哲
修练者,四事倒颠论。
地水火风应化去,色声香味怎生存。
方是显良因。
全得得,窈默与冥昏。
慧性来回清净路,真灵出入妙玄门。
空外九光 -
96.《缙云县仙都山黄帝祠宇》 宋·王铚
我渡溪山寻荒村,群峰势若万马奔。
酣酣春色雪初霁,霭霭野气山犹昏。
琼楼金阙涤地尽,松柏半带斤斧痕。
要还清净扫尘俗,一炬劫火安得焚。 -
97.《无言上人求诗依黄簿韵》 宋·陈淳
休说西来几许年,此身动静莫非禅。
须知天理流行妙,不待人言髣髴传。
运水搬柴存实则,著衣喫饭即当然。
若能默悟真消息,剖破诸空亿大千。 -
98.《次韵文士颖留题李子充双寂轩诗》 宋·郭印
默默幽轩祗自知,天人一理未容欺。
檐光坐揖青山入,窗影閒看白日移。
休道嚣尘侵晏宅,由来表里堪黄陂。
思惟泯处全真现,存得灵龟笑朵颐。 -
99.《少虚用前韵见贻仍答二首》 宋·郭印
倦游思林泉,归梦空昔昔。
田无二顷良,何以充耕织。
古来贵公子,气焰熏王室。
家饶数百僮,门走三千客。 -
100.《偈颂八十七首》 宋·释慧开
循规守短,无绳自缚。
纵贡无碍,外道魔军。
存心澄寂,默照邪禅。
恣意忘缘,解脱深坑。