-
1.《满庭芳·咄这憨牛》 元·谭处端
咄这憨牛,顽狂性劣,侵禾逐稼伤蹂。
鼻绳牢把,紧紧刀须收。
旧习无明常乱,加鞭打、始悟回头。
忘思处,孤峰困卧,默默万缘休。 -
2.《六舅以诗来觅铜犀用长句持送舅氏学古之余复》 宋·黄庭坚
海牛压纸写银钩,阿雅守之索自收。
长防玩物败儿性,得归老成散百忧。
先生古心冶金铁,堂堂一角谁能折。
儿言觳觫持赠谁,外家子云乃翁师。
不著鼻绳袖两手,古犀牛儿好看取。 -
3.《奉留楚金长老》 宋·黄庭坚
长安甚闹不须惊,好与牛儿著鼻绳。
方便把他悲愿满,斩新然佛大明灯。 -
4.《奉答茂衡惠纸长句》 宋·黄庭坚
阳山老藤截玉肪,乌田翠竹避寒光。
罗侯包赠室生白,明于机上之流黄。
愧无征南虿尾手,为写黄门急就章。
罗侯相见无杂语,苦问沩山有无句。 -
5.《和感怀韵》 宋·李吕
四时迭运春复冬,莫把穷愁蹙两峰。
牢掣鼻绳休放却,镜中已失旧时容。 -
6.《牛触马》 宋·方回
谁家一大树,系者水牯牛。
我马过其侧,道狭还无由。
牛辄奋双角,直前舂马喉。
伤马已不可,伤人吾何仇。 -
7.《颂古十首》 宋·释法薰
客居三月不论玄,水牯朝昏痛著鞭。
拽脱鼻绳无觅处,山童走得脚皮穿。 -
8.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
诸庄旱涝不为忧,只恐难调水牯牛。
拽脱鼻绳憨睡稳,数声羌笛野田秋。
绝无形影,谁放谁收。
通身白了通身黑,游戏风烟百草头。 -
9.《偈颂一百零四首》 宋·释绍昙
寺踞千峰,十方同聚。
家贼难防,令人惊怖。
正法明王,怒发冲冠。
作如是言休惊怖,侬家自有降魔杵。 -
10.《偈颂一百四十一首》 宋·释师范
鼻绳拽脱上梅溪,横卧千峰适所宜。
岂谓业级逃不得,依前拽耙与牵梨。