-
1.《天马歌》 唐·李白
天马来出月支窟,背为虎文龙翼骨。
嘶青云,振绿发,兰筋权奇走灭没。
腾昆仑,历西极,四足无一蹶。
鸡鸣刷燕晡秣越,神行电迈蹑慌惚。 -
2.《杂歌谣辞·步虚引》 唐·陈陶
小隐山人十洲客,莓苔为衣双耳白。
青编为我忽降书,暮雨虹霓一千尺。
赤城门闭六丁直,晓日已烧东海色。
朝天半夜闻玉鸡,星斗离离碍龙翼。 -
3.《访道安陵遇盖还为余造真箓,临别留赠》 唐·李白
清水见白石,仙人识青童。
安陵盖夫子,十岁与天通。
悬河与微言,谈论安可穷。
能令二千石,抚背惊神聪。 -
4.《步虚引(一作仙人词)》 唐·陈陶
小隐山人十洲客,莓苔为衣双耳白。
青编为我忽降书,暮雨虹蜺一千尺。
赤城门闭六丁直,晓日已烧东海色。
朝天半夜闻玉鸡,星斗离离碍龙翼。 -
5.《淮南王》 明·刘基
淮南王,好神仙。
澄心炼气守自然,收拾真一归中圆。
化为五色黄金丸,乘风驾景飞上天。
飞上天,逍遥游。
八鸾捧毂龙翼筜,虹霓缤纷夹彩斿,上窥九阳下六幽。
回头大笑武皇帝,柏梁桂馆空清秋。 -
6.《龙门应制》 唐·宋之问
宿雨霁氛埃,流云度城阙。
河堤柳新翠,苑树花先发。
洛阳花柳此时浓,山水楼台映几重。
群公拂雾朝翔凤,天子乘春幸凿龙。 -
7.《酬王补阙惠翼庄庙宋丞泚赠别》 唐·李白
学道三千春,自言羲和人。
轩盖宛若梦,云松长相亲。
偶将二公合,复与三山邻。
喜结海上契,自为天外宾。 -
8.《早发龙沮馆舟中寄东海徐司仓郑司户》 唐·独孤及
沙禽相呼曙色分,渔浦鸣桹十里闻。
正当秋风渡楚水,况值远道伤离群。
津头却望后湖岸,别处已隔东山云。
停舻目送北归翼,惜无瑶华持寄君。 -
9.《比闻龙门敬善寺有红桂树独秀伊川尝于江南…赠陈侍御》 唐·李德裕
昔闻红桂枝,独秀龙门侧。
越叟遗数株,周人未尝识。
平生爱此树,攀玩无由得。
君子知我心,因之为羽翼。 -
10.《龙门留别道友》 唐·刘沧
一顾恩深荷道安,独垂双泪下层峦。
飞鸣北雁塞云暮,摇落西风关树寒。
春谷终期吹羽翼,萍身不定逐波澜。
裴徊偏起旧枝恋,半夜独吟孤烛残。 -
11.《水龙吟(题连州翼然亭呈欧守)》 宋·严仁
翼然新榜高亭,翰林铁画燕公手。
滁阳盛事,何人重继,湟川太守。
太守谓谁,文章的派,醉翁贤胄。
对千峰削翠,双溪注玉,端不减、琅琊秀。 -
12.《水龙吟(题盱江伟观)》 宋·严仁
城头杰观峥嵘,重阑下瞰苍龙脊。
镂珉盘础,雕檀竦楶,玲珑金碧。
华子冈头,麻源谷口,神仙窟宅。
道至今清夜,月明风冷,常隐隐、闻笙笛。 -
13.《泽卿示兰亭考作萧翼取兰亭辞》 宋·黄畴若
长廊睥睨来者谁,出门解后渠得知。
不言使者求遗书,只言浴茧当及时。
从容与语益款洽,论到翰墨尤瑰奇。
山僧技养不自禁,稍出修禊兰亭词。 -
14.《分题龙宫宝石送陈庭学之官城都》 明·全室宗泐
成都山水区,龙宫遗宝石。
苔藓滋古文,波涛含润色。
骊珠化海榴,神变安可测。
想当听经时,云寒夜堂寂。 -
15.《春日龙潭庵对雨》 明·石头如愚
苔藓空门外,烟萝夹径阴。
春流一涧急,寒雨数峰深。
鸟倦还山翼,云迟过客心。
望中灯火起,人语出遥岑。 -
16.《侄孙亦龙作亭于小山之上□余以野亭名之得诗》 宋·戴复古
田间四五月,此景看来稀。
翼翼青苗上,双双白鸟飞。
茅茨林下住,簑笠雨中归。
拍岸瓜藤水,不须忧岁饥。 -
17.《龙锺》 宋·陆游
龙锺一老寄荒村,鼎食山栖久已分。
平日气吞云梦泽,暮年缘在武夷君。
抢榆敢羡垂天翼,倚市从嗤刺绣文。
幸有笔床茶灶在,孤舟更入剡溪云。 -
18.《忆旧言怀寄江宁道卿龙图》 宋·宋祁
下蔡行差近,金陵路更东。
忉忉成念远,咄咄但书空。
恩厚容藏疾,时亨遂讳穷。
禄惭千石守,老谢一钱翁。 -
19.《仲夏愆雨穉苗告悴辄按先帝诏书总龙请雨兼祷》 宋·宋祁
盛夏挟骄阳,于以构炎熯。
歊尘坌盖,烈御煽云汉。
稻颖茁然秀,涸流不胜灌。
田畯卹岁功,释耒共愁叹。 -
20.《黄龙南禅师真赞》 宋·黄庭坚
我手何似佛手,日中见斗。
我脚何似驴脚,锁却狗口。
生缘在甚麽处,黄茆里走。
乃有北溟之鲲,揭海生尘。