-
1.《次韵》 宋·余观复
榴簇殷红竹迸青,风惊檐玉一时鸣。
晚来幽趣无人解,流水声中看月行。 -
2.《山居即事》 宋·余观复
密竹环茆舍,应无俗士过。
睡浓嫌日出,坐久厌尘多。
斗雀翻危叶,饥鹅唼短莎。
世涂真九曲,奔走欲如何。 -
3.《木犀》 宋·余观复
盘盘老桂树,金屑黄{上髟下龙}忪。
孕此无尽香,袭袭乘西风。
幽人为延伫,古意滋无穷。
王孙招不来,西郊草蒙茸。 -
4.《梅花引·耨银云》 宋·余观复
耨银云,锄璧月,栽得寒花寄愁绝。
阳和一点来天要,春满江南谁漏泄。 -
5.《梅花》 宋·余观复
群卉皆舆隶,孤标直圣贤。
乾坤清不彻,风月兴无边。
生意春常在,贞心晚更坚。
骚经虽不载,已改二南篇。 -
6.《梅花》 宋·余观复
自是孤芳集大成,红红白白漫争名。
天边差有雪堪亚,世上更无花敢清。
笔到花光空幻想,句如和靖蔼遗声。
一枝色引窗前月,冷淡相看太古情。 -
7.《步绕》 宋·余观复
步绕苍苔自咏诗,吟情惟有涧泉知。
山猿忽地来偷果,攀断庭前乌桕枝。 -
8.《次韵春日》 宋·余观复
日淡风轻养物华,老天将此付诗家。
人情巧似营巢燕,春意忙於赴壑蛇。
寂寞兰亭空有感,凄凉金谷竟谁夸。
绝怜狂甚樊川杜,枉杀吟情豆蔻花。 -
9.《读柴桑集》 宋·余观复
游心太古初,得句万物表。
平生一樽酒,寂寞三迳小。
有琴不张弦,正以知音少。
伊予挹残芳,道心炯相照。
北窗清梦长,山间自啼鸟。
吾欲部先生,天阔白云杳。 -
10.《咏怀》 宋·余观复
山容洗眼青,江光照肌白。
翻枝鹊查查,抱叶蝉啧啧。
蒹葭摇风声,梧桐淡秋色。
草木了无能,阴阳互相激。 -
11.《寄伯成》 宋·余观复
风雅不可复,亦乃世代然。
君看黄初语,已减河梁篇。
神思透溟涬,至宝辞雕镌。
党欲剩着语,不如寂无言。 -
12.《寄伯成》 宋·余观复
昔别青梅酸,今来黄叶堕。
叶随却归根,窗隙见驹过。
大巧亦自然,小智空琐琐。
一言取封侯,千金贾奇祸。
达人知倚伏,去就无不可。
天公亦可为,妙用正在我。