-
1.《九吟诗·石室》 宋·吴昌裔
竹几蒲团石室中,细书抱朴参同。
宁声碧眼朱高十,何必携琴下阆风。 -
2.《九吟诗·九琐》 宋·吴昌裔
上神仙住九上华,故留灵锁护烟霞。
云根欲断溪回处,浪出常山几片花。 -
3.《九吟诗·飞玉》 宋·吴昌裔
谁擘岩扉石窦开,中流玉水潄苍苔。
有时卷雪从天下,端是源头蓄得来。 -
4.《九吟诗·清音》 宋·吴昌裔
山出涓寒一道泉,昱声落涧玉铮然。
辘轳引上泥丸顶,便是人间料脚仙。 -
5.《九吟诗·棲真》 宋·吴昌裔
鉴破千年浑沌心,石楠当户洞音音。
诗{左朋右瞿}犹怯春寒在,扪石梯云不敢深。 -
6.《九吟诗·来贤》 宋·吴昌裔
杖桂松花酒一瓢,手挼柏子杂香烧。
山空露冷吟招隐,掉首诸贤不受招。 -
7.《九吟诗·天柱》 宋·吴昌裔
柱天屹页断鳌根,卧草蒙茸伏虎痕。
想见山中明月夜,有人长啸抱昆仑。 -
8.《九吟诗·翠蛟》 宋·吴昌裔
苍松翠束寒流,飞下长身白玉虬。
吐出英云千尽雨,须臾霁水痕收。