-
1.《咏落叶》 明·归昌世
除却离忧百事慵,重来苔径旧时踪。
江清秋响风催棹,鸟去庭空月照筇。
回首独愁千万树,隔林细数两三峰。
茫茫憔悴初冬色,飒沓时闻五夜钟。 -
2.《和陶杂诗七首》 明·归昌世
虽有鉴物智,不易伪与真。
虽有转世权,不返浇与淳。
宇宙穷万道,日月仍长新。
四皓乃翼汉,三户终亡秦。 -
3.《和陶杂诗七首》 明·归昌世
春半暖初回,疏雨兼和风。
新晴临晓江,万象一镜中。
策杖访僧寮,披榛小径通。
梵音令人静,世事皆楚弓。
¤ -
4.《和陶杂诗七首》 明·归昌世
束发万里志,终焉老一经。
夕秀复朝华,孺子多早成。
老少不相及,时事亦变更。
隐几静焚香,和墨书《黄庭》。
草莽无远图,不寐晨鸡鸣。
兵食仰东南,怆然伤我情。
¤ -
5.《和陶杂诗七首》 明·归昌世
秋深霜露繁,高原榆柳稀。
征途戒舟车,鸿雁天边归。
徘徊歧路旁,薄寒吹我衣。
悠悠自世路,幽独那可违。
¤ -
6.《和陶杂诗七首》 明·归昌世
晨朝理轻策,日暮脱归鞅。
行行林水间,修然濠濮想。
时见行路人,芒芒将焉往。
不如播种者,晴雨候消长。
野舟横可渡,不复愁河广。
深感田父言,耕耰戒卤莽。
¤ -
7.《和陶杂诗七首》 明·归昌世
清溪直村坞,修竹带邻曲。
花明户未开,风暖睡初足。
道侣两三人,开尊傍棋局。
永夜杂笑言,留宾方灭烛。
柝响间疏钟,群乌啼朝旭。
¤ -
8.《和陶杂诗七首》 明·归昌世
宇宙何茫茫,起灭同一尘。
胡为一日间,各营百年身。
华堂与崇丘,去疏来者亲。
我庐非我有,四顾谁为邻。
有如远行客,当夕已戒晨。
有怀不胜蹉,举目皆劳人。
¤