-
1.《赠齐己》 唐·徐仲雅
我唐有僧号齐己,未出家时宰相器。
爰见梦中逢五丁,毁形自学无生理。
骨瘦神清风一襟,松老霜天鹤病深。 -
2.《句》 唐·徐仲雅
屋面尽生人耳朵,篱头多是老翁须。
(《闲居》)
平分造化双苞去,拆破春风两面开。
(《合欢牡丹》) -
3.《宫词》 唐·徐仲雅
内人晓起怯春寒,轻揭珠帘看牡丹。
一把柳丝收不得,和风搭在玉栏杆。 -
4.《咏棕树》 唐·徐仲雅
叶似新蒲绿,身如乱锦缠。
任君千度剥,意气自冲天。 -
5.《东华观偃松》 唐·徐仲雅
半已化为石,有灵通碧湘。
生逢尧雨露,老直汉风霜。
月滴蟾心水,龙遗脑骨香。
始于毫末后,曾见几兴亡。 -
6.《赠江处士》 唐·徐仲雅
门在松阴里,山僧几度过。
药灵丸不大,棋妙子无多。
薄雾笼寒径,残风恋绿萝。
金乌兼玉兔,年几奈公何。 -
7.《耕夫谣》 唐·徐仲雅
张绪逞风流,王衍事轻薄。
出门逢耕夫,颜色必不乐。
肥肤如玉洁,力拗丝不折。
半日无耕夫,此辈总饿杀。