-
1.《山居十二首》 宋·淳藏王
怕寒嫩剃发忪发,爱暖频添榾柮柴。
粟色伽梨撩乱挂,谁能劳苦强安排。 -
2.《山居十二首》 宋·淳藏王
幽严静坐来驯虎,古润经行自狎鸥。
不时忘机能绝念,大都投老得心休。 -
3.《山居十二首》 宋·淳藏王
坐石已知毛骨冷,漱泉长觉齿牙清。
个中有味忘归念,身老无馀合此情。 -
4.《山居十二首》 宋·淳藏王
渔父子歌甘露冷,拟寒山咏法灯诗。
深云莫谓燕无人听,万像森罗历历知。 -
5.《山居十二首》 宋·淳藏王
数行大字贝多叶,一炷粗香古柏根。
石室静延春尽水,杜鹃啼破落花村。 -
6.《山居十二首》 宋·淳藏王
一瓢颜子非为荣,四壁相如未是高。
争似山家真活计,屋头松歆演秋涛。 -
7.《山居十二首》 宋·淳藏王
瓦炉爇处清烟霭,铁声敲时晓歆寒。
一穿数珠粗又重,拈来百八不相谩。 -
8.《山居十二首》 宋·淳藏王
随身只有过头杖,饱覆唯凭折脚铛。
几度遣间何处好,水声山色裹游行。 -
9.《山居十二首》 宋·淳藏王
无心閒淡云归洞,有影澄清月在潭。
此景灼然超物外,本来成现不须参。 -
10.《山居十二首》 宋·淳藏王
自笑疏狂同拾得,谁知凝钝若南泉。
几回食饱游山倦,只麽和衣到处眠。 -
11.《山居十二首》 宋·淳藏王
屋架数椽临水石,门通一径挂藤萝。
自缘此处宜投老,饶得溪云早晚过。 -
12.《山居十二首》 宋·淳藏王
拙直自知趋世远,疏愚赢得住山深。
现成活计无他物,只有鳞傩杖一寻。