-
1.《牡丹(一作王毂诗)》 唐·王睿
牡丹妖艳乱人心,一国如狂不惜金。
曷若东园桃与李,果成无语自成阴。 -
2.《竹》 唐·王睿
庭竹森疏玉质寒,色包葱碧尽琅玕.翠筠不乐湘娥泪,斑箨堪裁汉主冠。
成韵含风已萧瑟,媚涟凝渌更檀栾。
此君引凤为龙日,耸节稍云直上看。 -
3.《松》 唐·王睿
寒松耸拔倚苍岑,绿叶扶疏自结阴。
丁固梦时还有意,秦王封日岂无心。
常将正节栖孤鹤,不遣高枝宿众禽。
好是特凋群木后,护霜凌雪翠逾深。 -
4.《公无渡河》 唐·王睿
浊波洋洋兮凝晓雾,公无渡河兮公竟渡。
风号水激兮呼不闻,提壶看入兮中流去。
浪摆衣裳兮随步没,沉尸深入兮蛟螭窟。
蛟螭尽醉兮君血干,推出黄沙兮泛君骨。 -
5.《燕(一作王毂诗)》 唐·王睿
海燕双飞意若何,曲梁呕嘎语声多。
茅檐不必嫌卑陋,犹胜吴宫爇尔窠。 -
6.《秋(一作王毂诗)》 唐·王睿
蝉噪古槐疏叶下,树衔斜日映孤城。
欲知潘鬓愁多少,一夜新添白数茎。 -
7.《祠渔山神女歌二首》 唐·王睿
蓪草头花椰叶裙,蒲葵树下舞蛮云。
引领望江遥滴酒,白蘋风起水生文。
枨枨山响答琵琶,酒湿青莎肉饲鸦。
树叶无声神去后,纸钱灰出木绵花。 -
8.《解昭君怨》 唐·王睿
莫怨工人丑画身,莫嫌明主遣和亲。
当时若不嫁胡虏,只是宫中一舞人。 -
9.《相和歌辞·祠神歌·送神》 唐·王睿
枨枨山响答琵琶,酒湿青莎肉饲鸦。
树叶无声神去后,纸钱灰出木绵花。 -
10.《相和歌辞·祠神歌·迎神》 唐·王睿
蓪草头花椰叶裙,蒲葵树下舞蛮云。
引领望江遥滴酒,白蘋风起水生文。 -
11.《相和歌辞·公无渡河》 唐·王睿
浊波洋洋兮凝晓雾,公无渡河兮公苦渡。
风号水激兮呼不闻,提壶看入兮中流去。
浪摆衣裳兮随步没,沉尸深入兮蛟螭窟。
蛟螭尽醉兮君血干,推出黄沙兮泛君骨。