-
1.《悼遯庵》 宋·释亮
无端拗曲作直,平白换人眼睛。
而今双履归去,且喜天下太平。 -
2.《见侍者求语》 宋·释亮
三呼三应箭锋拄,不呼不应全体露。
汝从雪宝到灵山,步步蹋著无差互。 -
3.《寄天童痴绝和尚》 宋·释亮
潦倒西山百不能,随身赖有一枝藤。
东撑西拄消间日,甘作荒山小院僧。 -
4.《光上人求语》 宋·释亮
光明寂照偏河沙,认著依前满眼化。
丧尽诸缘回首看,寥寥四顾绝周遮。
绝周遮处未为是,更须知有社师关。
透得关,生死佛魔甚屎屁。
时来平地一声雷,四海五湖如鼎涕。 -
5.《碧云寄华藏故旧》 宋·释亮
碧云深处望湖山,时步松门独往还。
眼底故人都不见,但闻幽鸟语关关。 -
6.《颂古四首》 宋·释亮
一色通身白,天然绝点尘。
吒少当古路,不吼也惊人。 -
7.《颂古四首》 宋·释亮
饥时定闻饥,饱时定闻饱。
婆子在台山,赵州勘破了。 -
8.《颂古四首》 宋·释亮
几年湖海不知羞,一见桃花自点头。
堪笑傍观犹眼热,也来趁队逞风流。 -
9.《颂古四首》 宋·释亮
你有主丈与主丈,你地主丈夺主丈。
拨乱乾坤几个知,莺啼不在花枝上。 -
10.《偈颂五首》 宋·释亮
金风起,树叶落,体露堂堂活鱍鱍。
报君知,快领略。
回头转脑拟思量,错认笊离作木杓。 -
11.《偈颂五首》 宋·释亮
狂风暴雨轰霹坜,满庭撼动花狼藉。
红红白白已周遮,何劳饭袋重拈出。 -
12.《偈颂五首》 宋·释亮
参学事,绝商量,急著眼,快承当,处处无非安乐乡。
呵呵呵,好快活,万两黄金也消得。 -
13.《偈颂五首》 宋·释亮
柳缘花红春鸟啼,明明祖意报君知。
个中直下知端的,已落吾家第二机。 -
14.《偈颂五首》 宋·释亮
八十老婆心已灰,强颜抹娄与涂蚽。
自知潦倒无羞耻,遇兴何妨舞一回。 -
15.《偈颂七首》 宋·释亮
说参禅,弥一过,缘是见成行货。
可怜背觉合尘,饭箩边忍届饿。 -
16.《偈颂七首》 宋·释亮
九旬禁足今朝满,漆桶掀翻快活人。
莫怪点胸夸独步,只缘过夏在清真。 -
17.《偈颂七首》 宋·释亮
者僧问处绝谣讹,就便牛来付与它。
嫩绿枝头红一点,动人春色不消多。 -
18.《偈颂七首》 宋·释亮
今朝三月半,百花开烂漫。
祖意甚分明,何妨著眼看,看看,忽然花谢树头家,又被风吹别调中。 -
19.《偈颂七首》 宋·释亮
今朝七十一月十五,光阴似箭岁将莫。
参禅学道如何,切忌守株而待兔。
若是金毛师子儿,翻身一掷无回互。
无回互。
惊杀南山白额虎。 -
20.《偈颂七首》 宋·释亮
一叶落,天下秋,几人於此辨来由。
衲僧冷地呵呵笑,南岳天台拄杖头。