-
1.《悼赵清献公抃》 宋·释法泉
仁也邦为瑞,归欤世作程。
人间金粟去,天上玉楼成。
慧剑无织缺,冰壶彻底清。
春风濲水路,孤月照云明。 -
2.《送东坡居士》 宋·释法泉
脚下曹溪去路通,登堂无复问幡风。
好将钟阜临岐名,说似当年踏碓翁。 -
3.《偈七首》 宋·释法泉
非佛非心徒拟议,得皮得髓谩商量。
临行珍重诸禅侣,门外千山正夕阳。 -
4.《偈七首》 宋·释法泉
快人一言,快马一夫。
若便眼睛定动,未免纸裹麻缠。
脚下是地,头上是天。
不信但看八九月,纷纷黄叶满山川。 -
5.《偈七首》 宋·释法泉
文殊笑,普贤嗔,眼里无筋一世贫。
相逢尽道休官去,林下何曾见一人。 -
6.《偈七首》 宋·释法泉
时人欲识南禅路,门前有个长松树。
脚下分明不较多。
无奈行人凭麽去。
莫凭去,急回顾,楼台烟锁钟鸣处。 -
7.《偈七首》 宋·释法泉
要去不得去,要往不得往。
打破大散关,脱却娘生绔。 -
8.《偈七首》 宋·释法泉
来不来,去不去,脚下须弥山,脑后擎天柱。
大藏不能宣,佛眼不能觑。
诸禅德,渐老逢春解惜春,昨夜飞花落无数。 -
9.《答乐坡居士》 宋·释法泉
指出明明是甚麽,举头鹞子穿云过。
从来这碗最希奇,解问灯人能几个。 -
10.《北邙行》 宋·释法泉
前山后山高峨峨,丧车辚辚日日过。
哀歌幽怨满岩谷,闻者潜悲薤露歌。
哀歌一声千载别,孝子顺孙徒泣血。
世间何物得坚牢,大海须弥竟磨灭。