《夜坐二首》 龚自珍

yè zuò èr shǒu
夜坐二首

chūn yè shāng xīn zuò huà píng, bù rú fàng yǎn rù qīng míng.
春夜伤心坐画屏，不如放眼入青冥。
yī shān tū qǐ qiū líng dù, wàn lài wú yán dì zuò líng.
一山突起丘陵妒，万籁无言帝座灵。
sāi shàng shì téng qí nǚ qì, jiāng dōng jiǔ yǔn shǎo wēi xīng.
塞上似腾奇女气，江东久殒少微星。
cóng lái bù xù xiāng lèi wèn, huàn chū cháng é shī yǔ tīng.
从来不蓄湘累问，唤出嫦娥诗与听。
chén chén xīn shì běi nán dōng, yī nì rén cái hǎi nèi kōng.
沉沉心事北南东，一睨人材海内空。
zhuàng suì shǐ cān zhōu shǐ xí, tiáo nián xī duò jìn xián fēng.
壮岁始参周史席，髫年惜堕晋贤风。
gōng gāo bài jiāng chéng xiān wài, cái jìn huí cháng dàng qì zhōng.
功高拜将成仙外，才尽回肠荡气中。
wàn yī chán guān huò rán pò, měi rén rú yù jiàn rú hóng.
万一禅关砉然破，美人如玉剑如虹。