《蔺相如完璧归赵论》 王世贞

lìn xiàng rú wán bì guī zhào lùn
蔺相如完璧归赵论

lìn xiàng rú zhī wán bì, rén jiē chēng zhī.
蔺相如之完璧，人皆称之。
yǔ wèi gǎn yǐ wéi xìn yě.
予未敢以为信也。
fū qín yǐ shí wǔ chéng zhī kōng míng, zhà zhào ér xié qí bì.
夫秦以十五城之空名，诈赵而胁其璧。
shì shí yán qǔ bì zhě, qíng yě, fēi yù yǐ kuī zhào yě.
是时言取璧者，情也，非欲以窥赵也。
zhào dé qí qíng zé fú yǔ, bù dé qí qíng zé yǔ dé qí qíng ér wèi zhī zé yǔ, dé qí qíng ér fú wèi zhī zé fú yǔ.
赵得其情则弗予，不得其情则予；得其情而畏之则予，得其情而弗畏之则弗予。
cǐ liǎng yán jué ěr, nài zhī hé jì wèi ér fù tiāo qí nù yě! qiě fú qín yù bì, zhào fú yǔ bì, liǎng wú suǒ qū zhí yě.
此两言决耳，奈之何既畏而复挑其怒也！且夫秦欲璧，赵弗予璧，两无所曲直也。
rù bì ér qín fú yǔ chéng, qū zài qín qín chū chéng ér bì guī, qū zài zhào.
入璧而秦弗予城，曲在秦；秦出城而璧归，曲在赵。
yù shǐ qū zài qín, zé mò rú qì bì wèi qì bì, zé mò rú fú yǔ.
欲使曲在秦，则莫如弃璧；畏弃璧，则莫如弗予。
fū qín wáng jì àn tú yǐ yǔ chéng, yòu shè jiǔ bīn, zhāi ér shòu bì, qí shì bù dé bù yǔ chéng.
夫秦王既按图以予城，又设九宾，斋而受璧，其势不得不予城。
bì rù ér chéng fú yǔ, xiàng rú zé qián qǐng yuē:" chén gù zhī dài wáng zhī fú yǔ chéng yě.
璧入而城弗予，相如则前请曰：“臣固知大王之弗予城也。
fū bì fēi zhào bì hū? ér shí wǔ chéng qín bǎo yě.
夫璧非赵璧乎？而十五城秦宝也。
jīn shǐ dài wáng yǐ bì gù, ér wáng qí shí wǔ chéng, shí wǔ chéng zhī zǐ dì, jiē hòu yuàn dài wáng yǐ qì wǒ rú cǎo jiè yě.
今使大王以璧故，而亡其十五城，十五城之子弟，皆厚怨大王以弃我如草芥也。
dài wáng fú yǔ chéng, ér dài zhào bì, yǐ yī bì gù, ér shī xìn yú tiān xià, chén qǐng jiù sǐ yú guó, yǐ míng dài wáng zhī shī xìn!" qín wáng wèi bì bù fǎn bì yě.
大王弗与城，而绐赵璧，以一璧故，而失信于天下，臣请就死于国，以明大王之失信！”秦王未必不返璧也。
jīn nài hé shǐ shè rén huái ér táo zhī, ér guī zhí yú qín? shì shí qín yì wèi yù yǔ zhào jué ěr.
今奈何使舍人怀而逃之，而归直于秦？是时秦意未欲与赵绝耳。
lìng qín wáng nù ér lù xiàng rú yú shì, wǔ ān jūn shí wàn zhòng yā hán dān, ér zé bì yǔ xìn, yī shèng ér xiàng rú zú, zài shèng ér bì zhōng rù qín yǐ.
令秦王怒而僇相如于市，武安君十万众压邯郸，而责璧与信，一胜而相如族，再胜而璧终入秦矣。
wú gù yuē: lìn xiàng rú zhī huò quán yú bì yě, tiān yě.
吾故曰：蔺相如之获全于璧也，天也。
ruò qí jìn miǎn chí, róu lián pō, zé yù chū ér yù miào yú yòng.
若其劲渑池，柔廉颇，则愈出而愈妙于用。
suǒ yǐ néng wán zhào zhě, tiān gù qū quán zhī zāi!
所以能完赵者，天固曲全之哉！