-
101.《登十洲之一亭》 宋·林元晋
师帅勤民众务修,挟晴领客过仙洲。
不缘感召丰年好,安得从容暇日游。
人在湖山皆自得,政先仓廪百无忧。
老农不解君王意,却要朝辀为少留。 -
102.《众乐亭二首》 宋·钱公辅
谁把江湖付此翁,江湖更在广城中。
葺成世界三千景,占得鹏天九万风。
宴豆四时諠画鼓,游人两岸跨长虹。
他年若数东南胜,须作蓬邱第一宫。 -
103.《众乐亭二首》 宋·钱公辅
势压平湖四面佳,好风明月是生涯。
鲸鲵背上浮三岛,菡萏香中放两衙。
屏列已疑云母净,帘垂不待水精奢。
此心会笑元丞相,终日楼台为一家。 -
104.《偈颂一百二十三首》 宋·释崇岳
春风浩荡,古佛榜样。
春水潺湲,忽著眼看。
灯笼跳入露柱,佛殿走出三门,撞著个无面目汉。
却道众口难调,须是临机妙转。 -
105.《偈颂五十一首》 宋·释道冲
方丈屋损,寝处不得。
常住乏粮,著众不得。
旧逋积如海,无钱还不得。
大道在目前,有口说不得。
若人透此四重关,堪与诸方为轨则。
赵州亲见老南泉,观音院里有弥勒。 -
106.《偈颂四十一首》 宋·释慧晖
陬月今朝三五风,岭头雪气缚寒松。
不知枯木得胡信,含玉灵花春梦中。
瑞鸟飞来千万峰,祥鱼行过二三众。
纷然相见主人眼,历历双眸处处通。 -
107.《偈颂二十一首》 宋·释坚璧
及时阳焰欲烧空,中有清凉一径通。
众苦不来寒暑尽,铁昆仑卧水晶宫。 -
108.《辞众偈》 宋·释景深
不用剃头,何须澡浴。
一堆红焰,千足万足。 -
109.《偈颂七十一首》 宋·释了惠
物见主,眼卓竖。
此是吾家修月斧,须凭众力共提持,无圆缺处重修补。 -
110.《偈颂十一首》 宋·释了演
谁庵不会说禅,一向外边之绕。
鸣鼓集众升堂,岂容乱开臭口,而今无计可为,谩把屎肠抖擞。
瞎驴趁队过新罗,惊起南辰藏北斗。 -
111.《偈颂十一首》 宋·释了演
今朝四月初一,即辰孟夏渐热。
伏惟大众增休,各各眼横鼻直。
若谓世谛流通,燋盘重添艾灸。
若作佛法商量,瞎汉扶篱摸壁。
还相委悉麽,只为分明极。 -
112.《偈颂四十一首》 宋·释普宁
出现在杨州,留锡於此地。
宝塔凌高空,声光动万里。
利物应群机,如月分众水。
我来爇瓣香,一瞻一顶礼。
从教人道自倒还自起。 -
113.《东溪闲居示众偈》 宋·释行瑛
联络藤萝一径,行穷始到松门。
篱畔野华不艳,堂前流水非喧。
午饭龙离铁钵,夜深月落金盆。
此是真修行处,何人得意忘言。 -
114.《颂古一百首》 宋·释智愚
紫金光聚照山河,天上人间意气多。
曾勑文殊领徒众,毗耶城里问维摩。 -
115.《偈颂一百六十首》 宋·释宗杲
径山无寸土庄田,今夏随宜结众缘。
慵论道,嫩谈禅,拄杖桃来个个圆。
不用息心除妄想。
大家吃饭了瞳眠。 -
116.《成都遨乐诗二十一首·八日太慈寺前区市》 宋·田况
蜀虽云乐土,民勤过四方。
寸壤不容隙,仅能充岁粮,间或容墮孏,曷能备凶痒。
所以农桑具,市易时相望。
野氓集广鄽,众贾趋宝坊。
惇本诚急务,戒其靡愆常。
兹会良足喜,后贤勿忽忘。 -
117.《成都遨乐诗二十一首·开西园》 宋·田况
春山寒食节,夜雨书晴天。
日气薰花色,韵光遍锦川。
临流飞凿落,倚榭立秋千。
槛外游人满,林间饮帐鲜。
众音方杂沓,馀景列留连。
座客无辞醉,芳菲又一年。 -
118.《成都遨乐诗二十一首·七月十八日太慈寺观施》 宋·田况
飞阁穹隆轶翠烟,盂兰盛会众喧阗。
且欣酷暑从兹减,渐有凉风快夕眠。 -
119.《众乐亭》 宋·吴充
使君新自四明归,邀我同为众乐诗。
山川可爱惜不见,昼想夕思心为罢。
怳然神遇若有得,齎身乃在天之涯。
涨海连空四无岸,天吴却坐鲛人观。 -
120.《众乐亭二首》 宋·吴中复
烟波空阔岸低回,草绿花红处处堆。
一片湖光分岛溆,四边山色入楼台。
从来未有吾民乐,此地欣逢刺史来。
目断鄞江何日到,京师只得画图开。