-
381.《绵竹山四十韵》 唐·吴融
绵竹东西隅,千峰势相属。
崚嶒压东巴,连延罗古蜀。
方者露圭角,尖者钻箭簇。
引者蛾眉弯,敛者鸢肩缩。 -
382.《风雨吟》 唐·吴融
风骚骚,雨涔涔,长洲苑外荒居深。
门外流水流澶漫,河边古木鸣萧森。
夐无禽影,寂无人音。 -
383.《浙东筵上有寄》 唐·吴融
襄王席上一神仙,眼色相当语不传。
见了又休真似梦,坐来虽近远于天。
陇禽有意犹能说,江月无心也解圆。
更被东风劝惆怅,落花时节定翩翩。 -
384.《湘中秋日呈所知》 唐·杜荀鹤
四海无寸土,一生惟苦吟。
虚垂异乡泪,不滴别人心。
雨色凋湘树,滩声下塞禽。
求归归未得,不是掷光阴。 -
385.《和刘评事送海禅和归山》 唐·杜荀鹤
衲外元无象,言寻那路寻。
问禅将底说,传印得何心。
未了群山浅,难休一室深。
伏魔宁是兽,巢顶亦非禽。
观色风驱雾,听声雪洒林。
凡归是归处,不必指高岑。 -
386.《湘中秋日呈所知》 唐·杜荀鹤
四海无寸土,一生惟苦吟。
虚垂异乡泪,不滴别人心。
雨色凋湘树,滩声下塞禽。
求归归未得,不是掷光阴。 -
387.《和刘评事送海禅和归山》 唐·杜荀鹤
衲外元无象,言寻那路寻。
问禅将底说,传印得何心。
未了群山浅,难休一室深。
伏魔宁是兽,巢顶亦非禽。
观色风驱雾,听声雪洒林。
凡归是归处,不必指高岑。 -
388.《雪》 唐·杜荀鹤
风搅长空寒骨生,光于晓色报窗明。
江湖不见飞禽影,岩谷时闻折竹声。
巢穴几多相似处,路岐兼得一般平。
拥袍公子休言冷,中有樵夫跣足行。 -
389.《和友人见题山居水阁八韵》 唐·杜荀鹤
池阁初成眼豁开,眼前霁景属微才。
试攀檐果猿先见,才把渔竿鹤即来。
修竹已多犹可种,艳花虽少不劳栽。 -
390.《宫怨》 唐·韦庄
一辞同辇闭昭阳,耿耿寒宵禁漏长。
钗上翠禽应不返,镜中红艳岂重芳。
萤低夜色栖瑶草,水咽秋声傍粉墙。
展转令人思蜀赋,解将惆怅感君王。 -
391.《和薛先辈见寄初秋寓怀即事之作二十韵》 唐·韦庄
玉律初移候,清风乍远襟。
一声蝉到耳,千炬火然心。
岳静云堆翠,楼高日半沉。
引愁憎暮角,惊梦怯残砧。 -
392.《家叔南游却归因献贺》 唐·韦庄
缭绕江南一岁归,归来行色满戎衣。
长闻凤诏征兵急,何事龙韬献捷稀。
旅梦远依湘水阔,离魂空伴越禽飞。
遥知倚棹思家处,泽国烟深暮雨微。 -
393.《河内别村业闲题》 唐·韦庄
阮氏清风竹巷深,满溪松竹似山阴。
门当谷路多樵客,地带河声足水禽。
闲伴尔曹虽适意,静思吾道好沾襟。
邻翁莫问伤时事,一曲高歌夕照沈。 -
394.《纪村事》 唐·韦庄
绿蔓映双扉,循墙一径微。
雨多庭果烂,稻熟渚禽肥。
酿酒迎新社,遥砧送暮晖。
数声牛上笛,何处饷田归。 -
395.《观浙西府相畋游》 唐·韦庄
十里旌旗十万兵,等闲游猎出军城。
紫袍日照金鹅斗,红旆风吹画虎狞。
带箭彩禽云外落,避雕寒兔月中惊。
归来一路笙歌满,更有仙娥载酒迎。 -
396.《信州溪岸夜吟作》 唐·韦庄
夜倚临溪店,怀乡独苦吟。
月当山顶出,星倚水湄沈。
雾气渔灯冷,钟声谷寺深。
一城人悄悄,琪树宿仙禽。 -
397.《幽居春思》 唐·韦庄
绿映红藏江上村,一声鸡犬似山源。
闭门尽日无人到,翠羽春禽满树喧。 -
398.《幽居春思》 唐·韦庄
绿映红藏江上村,一声鸡犬似山源。
闭门尽日无人到,翠羽春禽满树喧。 -
399.《新葺茆堂》 唐·徐夤
剪竹诛茆就水滨,静中还得保天真。
只闻神鬼害盈满,不见古今争贱贫。
树影便为廊庑屋,草香权当绮罗茵。 -
400.《苔》 唐·徐夤
印留麋鹿野禽踪,岩壁渔矶几处逢。
金谷晓凝花影重,章华春映柳阴浓。
石桥羽客遗前迹,陈阁才人没旧容。
归去扫除阶砌下,藓痕残绿一重重。