-
401.《冬节忤寒约客默坐爇品字柴作五禽戏体中差小》 宋·郑清之
少日爱花螽跃跃,老去冻蚕已休织。
水付山郭一枝晓,忽到窗前一叹息。
年年雪裹自作春,摇手东皇不相识。
衣冠古岸绮季至,介胄嶙峋亚夫色。 -
402.《寒食曲》 宋·周文璞
今年寒食好天色,游人踏青行不极。
寻山不惮千里远,往往啼号湿松柏。
一杯才酹坟上土,祗就坟前便歌舞。
故乡自有懊恼声,插腰羊皮小番鼓。 -
403.《熙老拉泰叔同伴山行由马溪寺攀跻险绝历龙洞》 宋·程公许
夫携罗汉洞前去,谁信上强天地宽。
涧水翻成千偈快,岭云肯放一尘干。
倚岩庵好无僧住,积石潭深照影寒。
归对双峰看月吐,薇花浴露色如丹。 -
404.《庭下枯梅有感》 宋·周弼
庭下同栽两树梅,一株摇落一株开。
无缘春色相亏曲,有分晴光亦往来。
雪打枯枝愁汉驿,雨翻雕萼梦荆台。
绮窗不断横斜影,犹有东风管碧苔。 -
405.《新晴》 宋·方岳
久雨村仍暝,新晴物自欣。
蝶翎穿户过,禽哢隔溪闻。
野径忙穿屐,山泥尽溅裙。
柳垂春寂寂,花落雪纷纷。 -
406.《次韵悯雨》 宋·卫宗武
百谷仰雨而蕃滋,乃颖乃苞乃成实。
锸云方喜高下齐,大田俄报东南坼。
民穷至此噫亦甚,无年饿死其无日。
佛灵犹示致涓流,人力焉能施寸尺。 -
407.《和野渡赋双竹松梅古风》 宋·卫宗武
挺然昂霄蟠涧阿,彼美松者非凡槎。
千林摇落乃孤艇,舞春杨柳傞傞。
翛然照水溪一涯,彼美梅者非凡葩。
冰姿皎洁抱清独,漫山桃李徒繁华。 -
408.《为叶宾月赋》 宋·卫宗武
大乙涵中精,凝聚为夜魄。
皎皎行长空,高圆竞明发。
流辉大江涌,散影千林刻。
骚人抱负奇,一气清相若。 -
409.《赓南塘桂吟》 宋·卫宗武
卉木摇落如齿牙,红紫净尽无浮花。
秋芳俄从天上至,人世有香谁敢夸。
累累金粟叠为蕊,风韵别自成一家。
葱葱绿玉不乞讨色,岁寒气节何以加。 -
410.《念昔游四首》 宋·胡仲弓
昔游金山寺,一苇破沧溟。
怒涛正拍天,风雨歘晦冥。
江豚急吹浪,水央轰雷霆。
满船失颜色,莫辨死与生。 -
411.《纸被行》 宋·王炎
瑶姬不触麒麟红,金壶潋滟琥珀逍。
狐裘公子喜夜永,杯行暖玉烦春葱。
檐头雪花大如掌,洞房但觉春融融。
岂知有客方贪睡,漏尽更阑不能寐。 -
412.《湘西行》 宋·赵汝鐩
吾尝诵麓山盘纡句,又尝诵深林玲珑诗。
前有工部后吏部,拈出千古湘西奇。
扶藜游目逐萧爽,扪萝陟磴忘嶮巇。
杉桧摇空蛟虬舞,岭壑翳雾猿猱悲。 -
413.《秋日即事五首》 宋·陈普
二尺书檠对影居,西风吹雪上吟须。
云边月色人千里,竹裹秋声酒一壶。
客思迩来红叶乱,雁声南去白云孤。
季鹰自是知机者,一念莼鲈便到吴。 -
414.《方山有求转语之作并用韵二章》 宋·杜范
观物非外索,具眼以心会。
微阳花病槁,宁供等闲醉。
我尝课前作,无言乃为最。
譬彼清庙瑟,一唱弦越外。 -
415.《闻笛叹》 宋·方回
读书夜倦灯影暗,屋外笛声何处来。
邻翁吹笛意本乐,闻笛如我心何哀。
如说生离苦,天涯海角无由回。
又如诉死别,委骨黄壤埋蒿莱。 -
416.《送竹洲叶成之归省后参学》 宋·葛绍体
禾兴望金华,东西渺天涯。
西园堂上翁,鬓影霜欲欺。
如何二十年,书夜梦见之。
归荣岂不乐,旅琐宁频归。 -
417.《再用前韵》 宋·郭印
我生垂四十,两鬓抽素发。
声色不挂眼,岂羡凌波袜。
唯有学道心,了不见超越。
何由插羽翰,往造金门谒。 -
418.《和元守中秋月夜韵》 宋·郭印
曩为痴儿未识月,夜明唤作山阴雪。
翻笑老人立其下,皓彩亭亭映华发。
晦朔弦望总不知,三五那能问盈缺。
有时暮宿招提境,插天不爱金银塔。 -
419.《送翁子秀归泉》 宋·李处权
昔从大小阮,日为林下游。
酒熟无孤斟,诗好不易酬。
形影一参商,书问缺置邮。
渴闻盛德事,仰止东家丘。 -
420.《题立斋不碍云山亭》 宋·陆文圭
英英山中云,苍苍云外山。
云山偃蹇若高上,不傍贵贵人门户间。
藕堂老人家四壁,诗句曾参浣花客。
一亭半落平畴外,拾尽乾坤眼独窄。