-
221.《和元汝功江皋感怀》 宋·郭印
奸谀同一辙,举世谁与归。
溪山有佳趣,此乐知者稀。
悠然远罾弋,鱼潜鸟高飞。
不作无根云,苍狗变白衣。 -
222.《感时一首再用前韵呈元诏久善文彧》 宋·郭印
我伤天缺无人补,四海婴儿失其母。
北人跃马渡黄河,请和使者空旁午。
二君北去宗族从,国祚千钧垂一缕。
天心保赵有真孤,重云翳日今复吐。 -
223.《感遇》 宋·丘葵
本是畏人嫌我真,何人使我入城堙。
客中谁问张仲蔚,夜半有呼祁孔宾。
万象不离心内易,一私坏尽世间人。
半生说过行无寸,石火光中寄此身。 -
224.《十一月二十八日大雪有感》 宋·释宝昙
动地飞花变鹤林,天低直欲近墙阴。
共知一饱明年事,谁识三号此日心。
东望眼穿秦望白,西湖泪入镜湖深。
无边真宰凄凉意,只此凄凉直万金。 -
225.《答王甫抚干和荆江亭韵》 宋·孙应时
清诗报我来,琼玖羞木了。
感我万古心,迢迢如江水。
楚宫歌舞地,春农耕废址。
变化日相寻,荣华何用喜。 -
226.《闻南轩张先生下世感忱有作》 宋·孙应时
玉山已失旧端明,何事令人骨屡惊。
拆石有声传建业,陨星无处吊南刑。
春风未作山川暖,江水何心日夜顷。
泪落中宵肠万结,眇然湖海寄吾生。 -
227.《舟自震泽道吴兴城外有感》 宋·孙应时
忆向苕溪泊酒船,宁知绿发便华颠。
只今行脚一万里,重此惊心二十年。
箬笠簑衣真我事,清风明月苦论钱。
晚凉急櫂城南去,更复题诗作后缘。 -
228.《秋试下有感》 宋·薛嵎
焦桐何处是知音,犹向残编惜寸阴。
此日便为终隐计,青山已负十年心。
梅花独对寒流洁,野鸟高飞古木深。
万古红尘徒扰扰,几人头上有朝簪。 -
229.《春尽感怀》 明·程嘉燧
一年春尽送春时,万事伤心独咏诗。
梦里楚江昏似墨,画中湖雨白于丝。
空烦儿女啼书札,应有亲朋覆酒卮。
明日夏云徒极目,断魂摇曳各天涯。 -
230.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
231.《琵琶行/琵琶引》 唐·白居易
元和十年,予左迁九江郡司马。
明年秋,送客湓浦口,闻舟中夜弹琵琶者,听其音,铮铮然有京都声。
问其人,本长安倡女,尝学琵琶于穆、曹二善才,年长色衰,委身为贾人妇。
遂命酒,使快弹数曲。 -
232.《岳阳楼记》 宋·范仲淹
庆历四年春,滕子京谪守巴陵郡。
越明年,政通人和,百废具兴。
乃重修岳阳楼,增其旧制,刻唐贤今人诗赋于其上。
属予作文以记之。 -
233.《秋声赋》 宋·欧阳修
欧阳子方夜读书,闻有声自西南来者,悚然而听之,曰:“异哉!”初淅沥以萧飒,忽奔腾而砰湃,如波涛夜惊,风雨骤至。
其触于物也,鏦鏦铮铮,金铁皆鸣;又如赴敌之兵,衔枚疾走,不闻号令,但闻人马之行声。
予谓童子:“此何声也?汝出视之。
”童子曰:“星月皎洁,明河在天,四无人声,声在树间。 -
234.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。 -
235.《愚公移山》 先秦·列御寇
太行、王屋二山,方七百里,高万仞。
本在冀州之南,河阳之北。
北山愚公者,年且九十,面山而居。
惩山北之塞,出入之迂也。 -
236.《孔雀东南飞/古诗为焦仲卿妻作》 两汉·佚名
汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦自缢于庭树。
时人伤之,为诗云尔。 -
237.《归去来兮辞·并序》 魏晋·陶渊明
余家贫,耕植不足以自给。
幼稚盈室,瓶无储粟,生生所资,未见其术。
亲故多劝余为长吏,脱然有怀,求之靡途。
会有四方之事,诸侯以惠爱为德,家叔以余贫苦,遂见用于小邑。 -
238.《文赋》 魏晋·陆机
余每观才士之所作,窃有以得其用心。
夫放言谴辞,良多变矣,妍蚩好恶,可得而言。
每自属文,尤见其情。
恒患意不称物,文不逮意。 -
239.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
240.《长亭送别》 元·王实甫
(夫人、长老上云)今日送张生赴京,十里长亭,安排下筵席;我和长老先行,不见张生、小姐来到。
(旦、末 、红同上)(旦云)今日送张生上朝取应,早是离人伤感,况值那暮秋天气,好烦恼人也呵!“悲欢聚散一杯酒,南北东西万里程。
”[正宫][端正好]碧云天,黄花地,西风紧,北雁南飞。
晓来谁染霜林醉?总是离人泪。